Διανύουμε αισίως τον τρίτο μήνα του μέλιτος, μετά την άνοδο στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, ανάμεσα σε κάποιο Euroworking Group και σε κάποιο Eurogroup, έχοντας εισπνεύσει την απαιτούμενη δόση από ανάσες αξιοπρέπειας και αντικαταστήσει την επαχθή τρόικα με τους θεσμούς ή βαρβαριστί με το Brussels Group. Εντούτοις, οι τσέπες είναι ακόμα άδειες τόσο αυτών που έχουν την τύχη να εργάζονται, όσο κι αυτών που δεν έχουν δουλειά.
[POREIA EXOFYLO 40] Η ελπίδα ήρθε και θρονιάστηκε για τα καλά, φέρνοντας μαζί της και την παρέα της: την απάθεια και τη ραθυμία, αλλά και τον απαραίτητο βοηθό της, τον φόβο (της εξόδου από το ευρώ, της πτώχευσης, της τιμωρίας από τους «εταίρους»...).
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ να είναι σαφώς υψηλότερα από την εκλογική του επίδοση και την ψαλίδα ανάμεσα σε αυτόν και τη ΝΔ να έχει ανοίξει εντυπωσιακά. Ο κόσμος επιβραβεύει τη «σκληρή» διαπραγμάτευση, η οποία προβάλλεται δεόντως από αρκετά πλέον ΜΜΕ. Είχε προηγηθεί ένας βομβαρδισμός άρθρων και ρεπορτάζ αποκλειστικά life style περιεχομένου, με σκοπό να γοητευτεί το εξασκημένο πλέον σε τέτοιες απολαύσεις κοινό από τον Γιάνη (με ένα ν) Βαρουφάκη. Οι «κομμουνιστές» που θα μας οδηγούσαν στην έλλειψη χαρτιού υγείας, έγιναν μέσα σε λίγες μέρες είδωλα, πρεσβευτές του διαφορετικού και του φρέσκου, μη συμβατικοί επαναστάτες (με την ακίνδυνη έννοια). Είναι η ίδια τακτική των media που στο παρελθόν είχε επιτελέσει το απείρως δυσκολότερο έργο της αποδοχής από την κοινωνία του ναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής· και το σαφώς ευκολότερο έργο της μεταμόρφωσης του χίπστερ υπαλλήλου του Μπόμπολα σε σοβαρή εναλλακτική πολιτική λύση!
Το περιτύλιγμα λοιπόν φτιάχτηκε και όντως είναι γοητευτικό. Το περιεχόμενο όμως; Ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά δια στόματος Τσίπρα είχε πει πως θα καταργήσει το Μνημόνιο με ένα νόμο. Μετεκλογικά επιδίδεται σε μετονομασίες κάνοντας πράξη τη λαϊκή παροιμία «Άλλαξε ο Μανολιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς». Μέρα με τη μέρα ακυρώνει στα λόγια και στις πράξεις όλες τις προεκλογικές του εξαγγελίες. Το κάνει με τρόπο άλλοτε συγκαλυμμένο και άλλοτε εξόφθαλμο, επικαλούμενος πάντα τη «σκληρή» διαπραγμάτευση.
Ταυτόχρονα συγκροτείται ένας φιλοευρωπαϊκός πόλος «σωτηρίας» της πατρίδας με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ να παίζουν απροκάλυπτα το παιχνίδι των δανειστών και να εγγυώνται την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, αυτή την πετυχημένη πορεία με τα αποτελέσματα που βιώνουμε όλοι μας καθημερινά...
Όλα θα φάνταζαν φυσιολογικά (δηλαδή, μια ακόμα αστική κυβέρνηση που δεν πραγματοποιεί τις δεσμεύσεις της, που συμβιβάζεται και που αποκαλύπτεται ότι προεκλογικά έλεγε ψέματα) αν δεν συνέβαινε αυτό ...: ο λαός στην πλειοψηφία του ήξερε ότι αυτό θα συμβεί, δεν είχε αυταπάτες! Κι όμως στήριζε και στηρίζει αυτούς που βήμα βήμα φαίνεται ότι τον πουλούν. Αυτό συμβαίνει επειδή η ελπίδα (η κανονική ελπίδα, όχι αυτή που επιστρατεύεται στα προεκλογικά σποτάκια) εντέχνως μέρα με τη μέρα αντικαθίσταται από την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα και τη μοιρολατρία.
Η Αριστερά (o όρος δεν εμπεριέχει δημιουργική ασάφεια, αλλά επαναστατική σαφήνεια) οφείλει να μην περιοριστεί στον έτσι κι αλλιώς εύκολο ρόλο της Κασσάνδρας. Κόντρα στο γενικό κλίμα, ο λαός και κυρίως εμείς οι νέοι πρέπει να οργανώσουμε τους αγώνες μας, να αποτινάξουμε από πάνω μας την ηττοπάθεια και το συμβιβασμό που καλλιεργούνται εντέχνως από το σύστημα και να αγωνιστούμε γι' αυτό που τώρα μοιάζει αδιανόητο: την εθνική κυριαρχία και το σοσιαλισμό!
*Το προλογικό σημείωμα από το νέο τεύχος (40) του Περιοδικού Πορεία που μόλις κυκλοφόρησε!
