Με τον αέρα του «φίλου» και «σύμμαχου» έφτασε στην Αθήνα ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Φρ. Ολάντ. Στο πρόσωπό του η ελληνική κυβέρνηση βλέπει τον κηδεμόνα, που μετά τις ΗΠΑ, θα τη βοηθήσει να κάμψει τη γερμανική αδιαλλαξία στο ζήτημα του χρέους.
Ο Ολάντ συνοδευόταν από ένα ευρύ υπουργικό κλιμάκιο και από εκπροσώπους γαλλικών μονοπωλίων από τους τομείς της Ενέργειας («Τotal»), των κατασκευών («Vinci»), της διαχείρισης Υδάτων και Αποβλήτων («Veolia» και «Suez»), των σιδηροδρόμων (EDF) κλπ. Είναι προφανές ότι μέσα από την αναβαθμισμένη επίσκεψή του, στο διήμερο των πολλαπλών επαφών και εμφανίσεων στην Αθήνα, στόχος του είναι τα γαλλικά μονοπώλια να πάρουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι από τα φιλέτα των ιδιωτικοποιήσεων που προωθεί η κυβέρνηση.
Ταυτόχρονα όμως αποτελεί μια προσπάθεια του γαλλικού ιμπεριαλισμού, που έχει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, να ενισχύσει την οικονομική και γεωπολιτική θέση του στον ανταγωνισμό του με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, κύρια με τη γερμανική πρωτοκαθεδρία στην ΕΕ. Εκμεταλλευόμενοι τις - πιεστικές για το Βερολίνο- αμερικανικές θέσεις στο ελληνικό πρόβλημα, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του γαλλικού κεφαλαίου, προσπαθούν να θέσουν ζητήματα για τον τρόπο λειτουργίας και το μέλλον της ΕΕ, αποτυπώνοντας ακριβώς τις προσπάθειες της γαλλικής αστικής τάξης να διεκδικήσει «ισορροπίες» που θα την ευνοήσουν.
Ζητούμενο είναι η «κυριαρχία» στην Ευρώπη - και όχι μόνο - και η αγωνία όλων όσων δυσανασχετούν επειδή τα γερμανικά μονοπώλια εξακολουθούν να προπορεύονται στην Ευρώπη. Στη βάση αυτή έχει ανοίξει στη Γαλλία η συζήτηση για την ανάγκη να υπάρξουν «εναλλακτικές» επιλογές στα πλαίσια της ΕΕ.
Ήδη έχει υπάρξει στη Γαλλία και «Διεθνής Σύνοδος για το Σχέδιο Β'», όπου μια σειρά δυνάμεις συμμετέχουν στη συζήτηση για τις «εναλλακτικές λύσεις», με εκπροσώπους του γαλλικού κεφαλαίου, όπως τον Ζαν Πιερ Σεβενεμάν, πρώην στέλεχος του Σοσιαλιστικού κόμματος και υπουργό επί κυβερνήσεων Μιτεράν, μπροστά στις συνέπειες που μπορεί να υποστεί η γαλλική πλουτοκρατία από την προσπάθεια άλλων κέντρων, όπως οι ΗΠΑ, να βάλουν «σφήνες» στις σχέσεις ΕΕ - Ρωσίας, να θέτει ζήτημα γενικότερου αναπροσανατολισμού : «Όλη η ιστορία έχει επιδείξει την αναγκαιότητα μιας ισχυρής σχέσης μεταξύ της Γαλλίας και της Ρωσίας… Η ουκρανική κρίση θα μπορούσε τέλεια να είχε αποφευχθεί…Η Γαλλία δεν μπορεί να είναι όμηρος μηχανών που υπερασπίζονται συμφέροντα τα οποία δεν είναι δικά της».
Καθώς λοιπόν διευρύνεται ο προβληματισμός για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας στην Ευρώπη, ο «Έλληνας ασθενής» και το ζήτημα της διαχείρισης του ελληνικού χρέους, γίνεται αντικείμενο της συνολικότερης διαπάλης στο εσωτερικό της Ευρωζώνης για τον επιμερισμό χασούρας και κερδών ανάμεσα στα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Όμως ο Ολάντ ήρθε και σαν «επιτηρητής της εφαρμογής του μνημονίου», με ρητές εντολές προς την ελληνική κυβέρνηση «να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις» του μνημονίου, να «δείξει υπευθυνότητα» και «να τηρήσει τις δεσμεύσεις της». Οι όποιες υποστηρικτικές παρεμβάσεις της γαλλικής πλευράς για την επικείμενη διαπραγμάτευση του χρέους, είναι απόλυτα συνυφασμένες με την «πορεία υλοποίησης» του νέου βάρβαρου μνημονίου.
Άλλωστε ο Ολάντ δεν «κομίζει γλαύκα ες Αθήνας», αφού η «ελάφρυνση» του χρέους με μείωση του επιτοκίου και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής (που θα διαιωνίζει το πρόβλημα της εξάρτησης), είναι παλιά υπόσχεση των τοκογλύφων δανειστών, αρκεί η Αθήνα να τα πάει καλά με τις μεταρρυθμίσεις και τα προαπαιτούμενα.
Το ίδιο διάστημα και μετά την επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ, αλλεπάλληλες είναι οι αφίξεις Αμερικανών αξιωματούχων για την υλοποίηση των δεσμεύσεων προς τον αμερικανικό παράγοντα, αφού ο ... «έρωτας» της «πρώτη φορά Αριστεράς» κυβέρνησης με την Ουάσιγκτον δεν κρύβεται. Διόλου τυχαία, στη Διεθνή Διάσκεψη με θέμα «Θρησκευτικός και Πολιτιστικός Πλουραλισμός και Ειρηνική Συνύπαρξη στη Μέση Ανατολή», που διοργάνωσε το Υπουργείο Εξωτερικών, συμμετείχε και η βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδια για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Σχέσεις, Βικτόρια Νούλαντ, η οποία συναντήθηκε με τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών, Ν. Κοτζιά, και με άλλους κυβερνητικούς παράγοντες, προετοιμάζοντας την επίσκεψη στην Αθήνα και του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Τζον Κέρι.
Πέραν της διεύρυνσης των στρατιωτικών διευκολύνσεων της κυβέρνησης προς τις ΗΠΑ, στο επίκεντρο μπαίνουν και οι αγωγοί ενέργειας, που βάζουν τη χώρα μας, με αμερικάνικη «φανέλα», στη δίνη των ενεργειακών ανταγωνισμών. Στα πλαίσια αυτά έφτασε στην Αθήνα ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ για τα ενεργειακά, Α. Χοκστάιν, φέρνοντας μαζί του και την υπουργό Ενέργειας της Βουλγαρίας. Η στοίχιση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τα ενεργειακά σχέδια των ΗΠΑ είναι εμφανής, ενώ είναι σαφείς πλέον οι επιφυλάξεις για την κατασκευή αγωγών μεταφοράς ρωσικού αερίου.
Στην Αθήνα βρέθηκε και ο βοηθός υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Ντ. Σινγκ, που συναντήθηκε με τους υπουργούς Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτο, και Οικονομίας, Γ. Σταθάκη, με βασικά θέματα την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, το ζήτημα του κρατικού χρέους, την προώθηση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, ενώ παρεμβάσεις με ιδιαίτερη σημασία στην ανωτέρω Διεθνή Διάσκεψη, έκανε ο εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβης Φ. Στέινς, ειδικευμένος σε θέματα θρησκειών σε Μέση Ανατολή και Κεντρική Ασία.
Μέσα από το θέμα και το βήμα της Διάσκεψης αυτής, όπου ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών τήρησε «σιγήν ιχθύος» για το ρόλο των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και το ματοκύλισμα των λαών της περιοχής, η ελληνική κυβέρνηση προσέφερε νέες υπηρεσίες και «άλλοθι» για νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή.
Στα ίδια πλαίσια, της παροχής καλών υπηρεσιών προς τον ξένο παράγοντα, η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να υποχωρεί στις πιέσεις για την αποδοχή της αμερικανοευρωπαϊκής «λύσης» στο Κυπριακό μέχρι τον ερχόμενο Μάρτη, ενώ και οι αρχικές αντιρρήσεις της στις γερμανικές πιέσεις για συνδιαχείριση του Αιγαίου με την Τουρκία, με αφορμή το προσφυγικό, δεν είναι βέβαιο για πόσο θα αντέξουν.
Ταυτόχρονα, επιζητώντας τον ρόλο «επιτηρητή» της ανατολικής Μεσογείου, προωθεί τον δυτικόφρονα άξονα με Κύπρο, Ισραήλ και Αίγυπτο. Ο Αλ. Τσίπρας συναντήθηκε με τον Αιγύπτιο υπουργό Εξωτερικών, Σ. Σούκρι, και επιβεβαιώθηκε η επίσημη επίσκεψη του Αιγύπτιου προέδρου, Αλ Σίσι, στην Αθήνα στα τέλη Δεκέμβρη, καθώς και η σύγκληση τριμερούς διάσκεψης Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου, το ίδιο διάστημα.
Η ελληνική κυβέρνηση την ίδια στιγμή που κόπτεται, μέσα από Διασκέψεις σαν την παραπάνω, με τη συμμετοχή αντιδραστικών παπάδων και πατριαρχών, για την προστασία δήθεν των χριστιανικών πληθυσμών, δεν έχει κανένα πρόβλημα να συναγελάζεται με τον σφαγέα των Παλαιστινίων Νετανιάχου και με τον πραξηκοπηματία διώκτη και καταπιεστή του αιγυπτιακού λαού Σίσι, που βρίσκεται πλήρως απομονωμένος από το λαό του, αφού στις εκλογές για την ανάδειξή του συμμετείχε μόνο το 10%.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δίνει μέρα με τη μέρα πιο βαθιά συνέχεια στην πολιτική της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, βάζει τη χώρα κάτω από την ιμπεριαλιστική κηδεμονία, την εμπλέκει στα επικίνδυνα παιγνίδια των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, τη φέρνει πιο κοντά στις φωτιές του πολέμου και σε τυχοδιωκτισμούς και σωρεύει στον ελληνικό λαό μνημόνια καταλήστευσης.
