Στο τελευταίο Eurogroup της 10ης Μάρτη, οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ, όχι μόνο αρνήθηκαν να εκδώσουν «ανακοίνωση προόδου» για την ελληνική αξιολόγηση, αλλά επιτέθηκαν με σφοδρότητα στην κυβέρνηση για τις καθυστερήσεις που σημειώνονται στις διαπραγματεύσεις εξαιτίας «ελληνικών αγκυλώσεων» της μη τήρησης των προαπαιτούμενων.Παράλληλα, δια στόματος του προέδρου Γ.Ντάισελμπλουμ, δόθηκε ούτε λίγο ούτε πολύ, τελεσίγραφο για την ολοκλήρωση των «διαπραγματεύσεων» μέχρι την περασμένη Κυριακή το αργότερο, διαφορετικά δεν θα εκταμιευτούν οι δόσεις!
Οι αυστηρές συστάσεις των Ευρωπαίων, θορύβησαν την υποτελή κυβέρνηση που έσπευσε άρον-άρον να συμφωνήσει ουσιαστικά στις απαιτήσεις της τρόικας στα εκκρεμή ζητήματα, όπως: τα δημοσιονομικά μέτρα για το 2015, την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 2,9%, την κατάργηση των τριετιών από το 2017, τις ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, τις απεργιακές κινητοποιήσεις μόνο μέσω της απόλυτης πλειοψηφίας των εργαζομένων, το θέμα του lock out για τους εργοδότες, το θέμα του γάλακτος, των βιβλίων και των φαρμάκων («εργαλειοθήκη ΟΟΣΑ»), την κινητικότητα στο Δημόσιο, και τέλος τις ειδικές φορολογικές ρυθμίσεις. Κι αφού οδήγησαν την κυβέρνηση στην αποδοχή των όρων τους, έκαναν την παραχώρηση ώστε τα παραπάνω «καυτά» ζητήματα, τα οποία θα προκαλούσαν ενδοκυβερνητικές αναταράξεις να μείνουν ως έχουν για μια μεταβατική περίοδο και να συζητηθούν ξανά μετά τις εκλογές του Μαΐου. Η κυβέρνηση ξεκαθάρισε στους δανειστές από την πρώτη στιγμή ότι για μια σειρά από θέματα που υπάρχουν στο τραπέζι (όπως λ.χ. οι απολύσεις από την κινητικότητα το 2015, που η τρόικα ζητούσε να τεθεί από τώρα για του χρόνου συγκεκριμένος στόχος 5.000 νέων απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων), η ψήφισή τους από τη Βουλή ενέχει τον κίνδυνο να προκαλέσει κυβερνητική αστάθεια.
Μετά την αναχώρηση των επικεφαλής της τρόικας από την Αθήνα, η κυβέρνηση θα πρέπει μέχρι την 1η Απρίλη να περάσει από τη Βουλή τους εφαρμοστικούς νόμους που θα περιλαμβάνουν όλα τα συμφωνηθέντα με την τρόικα, ώστε το άτυπο Eurogroup της Αθήνας να εγκρίνει την καταβολή των δόσεων. Στην τελευταία συνάντηση των Σαμαρά, Βενιζέλου και Στουρνάρα, συζητήθηκε η άμεση ψήφιση ενός και μόνο πολυνομοσχεδίου-σκούπα στο οποίο θα περιλαμβάνονται όχι μόνον οι διαρθρωτικές αλλαγές του ΟΟΣΑ, οι αλλαγές στα εργασιακά και η διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, αλλά και «εξισορροπητικές» διατάξεις όπως οι βελτιώσεις στον φόρο υπεραξίας των ακινήτων και η μείωση στα φορολογικά πρόστιμα. Πριν τις Ευρωεκλογές, θα πρέπει να έχουν ρυθμιστεί και υπερψηφιστεί όλα τα παραπάνω, προκειμένου να εκταμιευτούν δόσεις που να καλύψουν την αποπληρωμή ομολόγων που λήγουν στα τέλη Μάη, αξίας 9,8 δις €. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση –παρά τον εξοβελισμό των φασιστών της «Χρυσής Αυγής» που διευκολύνει αριθμητικά την κυβέρνηση-, φοβάται διαρροές που πιθανόν να εμφανιστούν λόγω των επικείμενων Ευρωεκλογών, αλλά και του διχασμού στο ΠΑΣΟΚ, που εντείνει τις κυβερνητικές ανησυχίες. Για το λόγο αυτό, οι διαρθρωτικές αλλαγές, δηλ. οι απολύσεις, η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, κ.α., θα περάσουν πρώτα από τις κοινοβουλευτικές ομάδες, προκειμένου να ελεγχθεί η «νομιμοφροσύνη» των 153 κυβερνητικών βουλευτών.
Με αυτό τον απαράδεκτο, αντιδημοκρατικό και αντισυνταγματικό τρόπο, ξεκινούν από τη Δευτέρα και μετά έναν...αιώνα περίπου, οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων! Έτσι, η «μονιμότητα» που αποτέλεσε ένα από τα βασικά όπλα χειραγώγησης της λαϊκής ψήφου, που με αυτό, γενιές και γενιές ψηφοφόρων εκβιάστηκαν ωμά και απροκάλυπτα από τις κυβερνήσεις της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να καταργείται στην πράξη, μαζί με τις χιλιάδες των απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων. Παράλληλα, οι δυνάμεις της εξάρτησης, απαγορεύουν κάθε επιλεκτική προσφυγή σε προεκλογικές παροχές από το «πρωτογενές πλεόνασμα» της μαζικής λαϊκής λεηλασίας, που ο πρωθυπουργός αποκαλεί «κοινωνικό μέρισμα». Βάζοντας την ουρά κάτω απ' τα σκέλια, ο Βενιζέλος επιβεβαίωσε ότι η διανομή του «πλεονάσματος», θα γίνει «με έναν τρόπ'ο που να εξυπηρετεί και αναπτυξιακούς και κοινωνικούς στόχους», υποτασσόμενος τελικά στις απαιτήσεις της τρόικας, η οποία απαιτεί: α) την εφαρμογή της ρήτρας της δανειακής σύμβασης που υποχρεώνει την ελληνική κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει μεγάλο κομμάτι του πρωτογενούς πλεονάσματος στην εξυπηρέτηση των τόκων των δανείων και β) τη διατήρηση σημαντικού μέρους του πρωτογενούς πλεονάσματος στα κρατικά ταμεία, ώστε να χρησιμοποιηθεί για να καλύψει λάθη και αστοχίες του μέλλοντος. Οι εκπρόσωποι των ιμπεριαλιστικών κέντρων, επιμένουν ότι το τελικό μέγεθος του «πρωτογενούς πλεονάσματος» του 2013 θα ανακοινωθεί από τη Eurostat στις 23 Απρίλη.
Είναι λοιπόν προφανές ότι οι αερολογίες Σαμαρά για το διαβόητο «πρωτογενές πλεόνασμα» είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση. Άλλωστε τα χρέη του Δημοσίου προς τους ιδιώτες πιστωτές του, ήδη ξεπερνούν κατά πολύ τα 8,5 δις €. Έτσι, το μόνο που απομένει είναι η προσφυγή σε νέο δανεισμό – δηλ. νέο Μνημόνιο, ή όπως αλλιώς ονομαστεί-, γεγονός που θα φορτώσει, με κάθε βεβαιότητα, νέα μέτρα στις πλάτες του ήδη φτωχοποιημένου λαού μας. Στην πραγματικότητα, τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, γνωρίζοντας πολύ καλά την οικονομική κατάσταση της χώρας, αλλά και την προοπτική της μελλοντικής αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών πηγών της, έχουν σαν στόχο, με πρόσχημα το νέο δανεισμό, να αλυσοδέσουν τουλάχιστον για μία 50ετία (με τη μέθοδο της επιμήκυνσης), τη χώρα και το λαό μας στο άρμα της εξάρτησης.
Οι δηλώσεις του Σαμαρά για «μια πρώτη δοκιμαστική έξοδο στις αγορές που θα ενισχύσει και την προοπτική της χώρας διεθνώς, ακόμα και μέσα στο 2014», δηλ. στο δανεισμό εκτός τρόικας, αποτελούν αδιάψευστη ομολογία του ότι το αστικό κράτος στο κατάντημα που το έφθασαν τα αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα, δεν μπορεί πια να επιβιώσει χωρίς δανεικά! Εξ άλλου, είναι βέβαιο ότι το χρεοκοπημένο δημόσιο δεν μπορεί να δανειστεί ούτε μια δεκάρα χωρίς τον έλεγχο και την εποπτεία της ΕΚΤ. Τέλος, οι δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει οι μνημονιακές κυβερνήσεις, δεν επιτρέπουν καμία χαλάρωση – που τυχόν θα επιφέρει ο νέος δανεισμός-, πριν εφαρμοστούν στο ακέραιο, με τη συνεχή εποπτεία της ΕΕ και του ΔΝΤ, οι σκληρές μεταρρυθμίσεις των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής.
Ωστόσο, θα πρέπει να στιγματίσουμε και τις θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία κινούμενη στην ίδια ρότα της προεκλογικής αντιπαράθεσης, αλλά και πάνω στην απαράλλακτη γραμμή της εξάρτησης από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, υποστηρίζει πως η δημοσιονομική προσαρμογή απέτυχε να καταστήσει βιώσιμο το δημόσιο χρέος και να διασφαλίσει την αναχρηματοδότησή του μέσω των αγορών. Επιπλέον κατηγορεί την κυβέρνηση ότι απέτυχε να εξυγιάνει το χρηματοπιστωτικό σύστημα ώστε αυτό να συνεχίσει την απρόσκοπτη χρηματοδότηση και να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας! Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο υιοθετεί αλλά και αντιγράφει τις θέσεις του ΔΝΤ, ότι δηλ. επιδεινώθηκαν οι αναπτυξιακές προοπτικές, αφού αυτό πιστοποιείται με τη στασιμότητα των ελληνικών εξαγωγών αλλά και τη μικρή αύξηση των εισαγωγών. Η αναγωγή των προβλημάτων της ολόπλευρης εξάρτησης της χώρας από τον ιμπεριαλισμό, στην «υγιή» επιχειρηματικότητα, δηλ. στις «υγιείς» καπιταλιστικές σχέσεις, αποτελεί το ιδεολογικό Ευαγγέλιο αυτού του πλήρως αποκομμουνιστικοποιημένου σοσιαλδημοκρατικού μορφώματος.
