Σχεδόν ένα χρόνος έχει περάσει από το κλείσιμο των σχολείων. Η κυβέρνηση, αντί να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να κρατήσει τα σχολεία ανοιχτά και ασφαλή, επέβαλε το μέτρο της τηλεκπαίδευσης, τις τραγικές συνέπειες της οποίας έχουν βιώσει πολύ έντονα οι μαθητές. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε σε γνωστή εφημερίδα το 72,6 τοις εκατό των μαθητών θεωρεί ότι εμπέδωσε λίγο έως καθόλου την ύλη που “διδάχθηκε” μέσω τηλεκπαίδευσης, ενώ 8 στους 10 μαθητές θεωρούν ότι οι δυσκολίες υποβάθμισαν την ποιότητα του μαθήματος από αρκετά έως πάρα πολύ. Με αυτά τα δεδομένα, είναι φανερό ότι μόνο επιτυχημένη δεν ήταν η τηλεκπαίδευση.
Η εκπαιδευτική διαδικασία χρειάζεται την ζωντανή αλληλεπίδραση μαθητή – εκπαιδευτικού, τη συζήτηση μεταξύ τους, την ατμόσφαιρα της τάξης, τη ζωντανή επικοινωνία των μαθητών μεταξύ τους και των μαθητών με τον εκπαιδευτικό. Τίποτα από αυτά δεν μπορεί να συμβεί πίσω από έναν υπολογιστή. Μέσω αυτού, μόνο σκόρπιες πληροφορίες μπορούν να μεταφέρονται και αυτό εάν δεν υπάρχουν τεχνικά προβλήματα. Όπως όμως είδαμε, τεχνικά προβλήματα προέκυπταν συνεχώς, ενώ ένα μέρος των μαθητών δεν είχε πρόσβαση σε υπολογιστή ή ίντερνετ. Η κυβέρνηση ούτε αυτό δεν θέλησε να εξασφαλίσει, αντίθετα το έριξε και εκεί στην “ατομική ευθύνη”. Ατομική ευθύνη να βρεθούν υπολογιστές, ίντερνετ, ατομική ευθύνη να βρεθούν δεύτεροι – τρίτοι υπολογιστές (καθώς μπορεί οι γονείς να δουλεύουν με τηλεργασία). Κι όταν έπεφτε το ίντερνετ, πάλι συστάσεις για “ατομική ευθύνη” για να μη χρησιμοποιείται το ίντερνετ υπερβολικά συγκεκριμένες ώρες! Ας θυμόμαστε τους μαθητές στο νομό Ηλείας που πήγαιναν να παρακολουθήσουν το μάθημά τους στο...καφενείο για να έχουν πρόσβαση στο ίντερνετ, ή τη μητέρα στο Ρέθυμνο που καθόταν με τα παιδιά της δίπλα από γκαράζ σούπερμαρκετ, για να έχουν τα παιδιά πρόσβαση στο ίντερνετ, αφού δεν είχε ίντερνετ στο σπίτι.
Ταυτόχρονα, η τηλεκπαίδευση έχει ευρύτερες αντιεκπαιδευτικές στοχεύσεις. Πέρυσι τον Μάρτη, η κυβέρνηση διατράνωνε ότι αποτελεί “προσωρινό μέτρο”. Ωστόσο, τον Σεπτέμβρη, πήγε να χρησιμοποιηθεί ως κατασταλτικό μέτρο απέναντι στις μαθητικές καταλήψεις, που γινόταν ακριβώς για να ανοίξουν τα σχολεία με μέτρα προστασίας. Επίσης, είναι φανερό ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακριβώς και για να μη γίνονται διορισμοί καθηγητών, ή και για να μη λειτουργούν και ολόκληρα σχολεία σε ακριτικές ή νησιωτικές περιοχές. Αυτό δήλωσε ανοιχτά η βουλευτής Κυκλάδων της ΝΔ, Κ.Μονογυιού, ως “λύση” για τους μαθητές που ζουν στα “μικρονήσια”. Η τηλεκπαίδευση, λοιπόν, ήρθε για να μείνει και για να χρησιμοποιηθεί για το περαιτέρω κλείσιμο σχολείων, για τον μη διορισμό καθηγητών, συνολικά για να υπηρετήσει την αντικπαιδευτική πολιτική.
Η τηλεκπαίδευση δεν είναι ένα επιβεβλημένο μέτρο λόγω πανδημίας, αλλά μέρος της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής που εφαρμόζεται με πρόσχημα την πανδημία. Επιλέγεται ως “λύση” ακριβώς για να μην παρθούν τα πραγματικά μέτρα για τη συνέχιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Ξεκαθαρίζοντας τον ρόλο της τηλεκπαίδευσης, οι μαθητές, μαζί με τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς, έχουν κάθε λόγο να βγουν στον αγώνα για να ανατρέψουν αυτήν την πολιτική. Για να απαιτήσουν μαζικά το άμεσο άνοιγμα των σχολείων τους με όλα τα μέτρα προστασίας.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο νέο τεύχος της εφημερίδας "Μαθητική Πορεία"
