Επειδή όλα τα πράγματα στη ζωή είναι πολιτική είτε με έμμεσο είτε με άμεσο τρόπο ή έστω έχουν ως πηγή πολιτικά γεγονότα-αποφάσεις και παίρνοντας αφορμή από τον ντόρο που δημιουργήθηκε, ειδικότερα τις προηγούμενες μέρες, γύρο από τον πύργο του Τάτλιν που κοσμεί την κεντρική Πλατειά των Ιωαννίνων αποφασίσαμε να τοποθετηθούμε προσπαθώντας να εντοπίσουμε την ουσία.
Κρατούμενο 1ο : Καμιά διάθεση δεν έχουμε και αυτό το τονίζουμε αρχής εξ αρχής να τοποθετηθούμε στο πλαίσιο υπεράσπισης ή μη της κίνησης του Δημάρχου και αυτό γιατί είμαστε βέβαιοι πως καμία πρεμούρα δεν είχε ο δήμαρχος να “τιμήσει” κατά μία έννοια τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Ουσιαστικά αυτό που ήθελε να κάνει είναι μια κίνηση αριστεροσύνης (συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια είτε με βαρύγδουπες εκφράσεις που είναι κατοχυρωμένες στο λεξιλόγιο της Αριστεράς είτε με κινήσεις μηδενικού πολιτικού κόστους και εκ του ασφαλούς, να το παίζουν διάφοροι επιτήδειοι και υβριστές της αριστεράς στην πραγματικότητα, εναλλακτικοί και προοδευτικοί ή πολύ περισσότερο κομμουνιστές όπως άλλωστε έχει δηλώσει ο Κατρούγκαλος…) για να πουλήσει προοδευτικότητα εκ του ασφαλούς αφού μια τέτοια κίνηση δεν θα ‘χε πολιτικό κόστος. Για να διασφαλίσει κάτι τέτοιο πέταξε το μπαλάκι της ευθύνης στην σχολή καλών τεχνών τάχα μου στην κατεύθυνση της σύνδεσης του Πανεπιστημίου με την πόλη για να πουλήσει προοδευτικότητα στο τετράγωνο!
Κρατούμενο 2ο : Κι αφού τελειώσαμε με τον Δήμαρχο ας δούμε λίγο την ουσία! Το επίμαχο στο συγκεκριμένο θέμα κατά τη γνώμη μας είναι να δούμε λίγο πίσω από αυτό το έργο (είναι έργο τέχνης κι όχι δέντρο) τι συμβολίζει! Το έργο αναπαριστά τη σπειροειδή εξέλιξη της ιστορίας, την αδιάκοπη πορεία προς τα μπρος παρά τα προσωρινά πισωγυρίσματα. Αποτελεί ένα σπάνιο και μεγαλοφυές δείγμα καλλιτεχνικής δημιουργίας και ενσάρκωσης σύνθετων εννοιών της διαλεκτικής. Θα πραγμάτωνε και από αρχιτεκτονική άποψη «την έφοδο στον ουρανό». Ήταν ένας πύργος που ανατέθηκε στον Βλαντιμίρ Τάτλιν το 1919 προς τιμή της νικηφόρας επανάστασης του 1917, ένα μνημείο στην Γ΄ Διεθνή που θα εδραζόταν στις δύο όχθες του Νέβα στο Λένινγκραντ. Για το μεγαλείο του έργου από αρχιτεκτονικής άποψης μπορεί ο καθένας να διαβάσει και να δει ότι μιλούσαμε για μια πραγματική επανάσταση στο τομέα της αρχιτεκτονικής. Εκεί πιστεύουμε πρέπει να εντοπίσουμε, στο τι συμβολίζει και εκεί σ’ αυτό το πλαίσιο να γίνει η όποια συζήτηση ή αντιπαράθεση.
Κρατούμενο 3ο : Από ‘κει και πέρα κάνοντας μια εκτίμηση θα πούμε ότι αυτό που πείραξε πραγματικά είναι το τι συμβολίζει και σε ποια εποχή παραπέμπει, όχι τον απλό κόσμο, αλλά κάποιους που με αφορμή τον Πύργο του Τάτλιν και μόνο μέσα από τις τρύπες τους, πίσω από τα πληκτρολόγια και τις οθόνες των υπολογιστών ξεδίπλωναν το αντικομμουνιστικό τους παραλήρημα δηλητηριάζοντας τον κόσμο γεμίζοντας τον μίσος και πολώνοντας το κλίμα γύρο από τον πύργο. Αν λοιπόν αυτοί θεωρούν ξοφλημένο τον στόχο της άλλης κοινωνίας, αν θεωρούν ότι το εγχείρημα ηττήθηκε άπαξ κι ότι είναι μια ουτοπία τότε γιατί τόσο μίσος, γιατί τόσο δηλητήριο, εν τέλει γιατί τόσος φόβος; Κι είμαστε πεπεισμένοι πως αν αντί για τον πύργο στηνόταν ένα αρχαίο ελληνικό γλυπτό οι ίδιοι που τώρα πόλωσαν και δημιούργησαν το κλίμα μίσους θα ‘ταν αυτοί που θα εκθείαζαν και θα πάθαιναν παράκρουση με την πρωτοπορία της κίνησης και «την ελληνικότητα που θα εξέπεμπε ενάντια στην καθεστηκυία ενός δέντρου που είναι άλλωστε και ξενόφερτο…» Ανεξαρτήτως αν έχει ή όχι σχέση με τα Χριστούγεννα όπως κίβδηλα επικαλούνται! Και ναι δεν είναι μια υποθετική αερολογία αν το σκεφτούμε καλά.
Κρατούμενο 4ο : Αλήθεια, σκέφτηκε κανείς από όλους αυτούς που βρίζουν το έργο ότι είναι προσπάθεια κάποιων παιδιών να προσφέρουν με τον τρόπο τους και ανιδιοτελώς στην πόλη ; Ο Δήμαρχος ξέρουμε δεν χαμπάριασε μία αλλά όλοι οι υπόλοιποι μπορούμε να αντιληφθούμε την επίθεση που δέχονται αυτά τα παιδιά; Κι όποιος νομίζει ότι όταν βρίζει τον πύργο δεν βρίζει με έμμεσο τρόπο τα παιδιά κάνει λάθος γιατί το έργο αυτό έχει μπολιαστεί με χρόνο και κόπο από αυτούς. Έχουμε σκεφτεί ποτέ πως μπορούν να νιώθουν αυτοί οι φοιτητές, πως με αυτήν την αντιμετώπιση τους κόβουμε τα φτερά, τους καταστρέφουμε τη θέλησή τους να δημιουργήσουν και να προσφέρουν; Επίσης για το τεχνικό του ζητήματος άλλη μια πρόφαση επί της ουσίας του στυλ «ο πραγματικός πύργος ήταν πολύ πιο όμορφος» ό υπεύθυνος καθηγητής δεν έχει την κατεύθυνση για την τέχνη της στείρας αντιγραφής όπως δήλωσε ο ίδιος.
Κρατούμενο 5ο : Και για να τελειώνουμε με το πιο σημαντικό. Μιας και λέμε ευχές αυτές τι μέρες μακάρι ο πύργος του Τάτλιν να αποτελέσει αφορμή για ψάξιμο και προβληματισμό γενικότερα για την άλλη κοινωνία και την οποία προοριζόταν να υπηρετήσει και επιτέλους να μη μένουμε στην επιφάνεια! Επίσης ευχόμαστε και καλούμε όλη αυτή η μαχητικότητα που δείξαμε για την υπεράσπιση ή μη του πύργου να την δείχνουμε εκεί που πρέπει, να μην εκτονωνόμαστε σε ασήμαντα πράγματα και να αποπροσανατολιζόμαστε όπως θέλει το κυρίαρχο σύστημα γιατί την ίδια στιγμή που βγάζαμε μεταξύ μας τα μάτια μας για τον Πύργο του Τάτλιν, την ίδια στιγμή κάποιοι άνθρωποι πάλευαν για την δουλειά τους τρώγοντας αρχικά ξύλο από τα ΜΑΤ και έπειτα από πληρωμένους μπράβους της νύχτας και μαφιόζους! Κι αν κάποιος δεν κατάλαβε μιλάμε για τα Market in αλλά και για κάθε Market in!
Κλείνοντας ας σημειωθεί και το εξής, οι αντιφάσεις και οι εσωτερικές συγκρούσεις που δημιούργησε η κρίση φαίνονται και εδώ μιας και παρατηρείτε το εξής οξύμωρο, όλοι να ζητάμε κάτι το διαφορετικό (γενικά) κάτι το αλλιώτικο που να ξεφεύγει από τα τετριμμένα κι όταν αυτό συμβαίνει μετά ζητάμε μανιωδώς το ίδιο κοινότυπο, συμβολίζοντας την μονοτονία που μας διακατέχει τελικά.
«Στις πλατείες και τους δρόμους τοποθετούμε τη δουλειά μας, πεπεισμένοι ότι η τέχνη δεν πρέπει να παραμείνει ένα καταφύγιο για τους άεργους, μια παρηγοριά για τους κουρασμένους, ή μια δικαιολογία για τους οκνηρούς. Η τέχνη πρέπει να μας ακολουθά όπου η ζωή κυλά και διαδραματίζεται.»
Βλαντιμίρ Τάτλιν (1885 – 1953)
