Μετά τις δύο πρώτες αποτυχημένες προσπάθειες (στις 23-24 Φεβρουαρίου και 5-6 Μαρτίου), η τρίτη και εξίσου φαρμακερή απόπειρα διεξαγωγής του 38ου Συνεδρίου της ΟΙΥΕ ήταν προγραμματισμένη για τις 12-13 Μαρτίου. Στην πραγματικότητα η υπόθεση ποτέ δεν έφτασε στην 13η Μαρτίου, διότι ήδη από το απόγευμα της 12ης Μαρτίου η Διοίκηση της ΟΙΥΕ είχε δώσει οριστικό τέλος σε κάθε περαιτέρω σκέψη για διεξαγωγή Συνεδρίου, δημοσιεύοντας μάλιστα σχετική ανακοίνωση, με τίτλο: «Αθλιότητες και τραμπουκισμοί δίχως όρια - Εκ νέου διάλυση του Συνεδρίου της ΟΙΥΕ από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ».
Όπως και στην 3η (και τελευταία προς το παρόν) πράξη του δράματος -για την ακρίβεια τραγωδίας, συνδικαλιστικής τραγωδίας- οι ευθύνες βαραίνουν και την καταγγελλόμενη από το ΠΑΜΕ εγκάρδια συνεννόηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ και των συνδικαλιστικών τους παρατάξεων και εκπροσώπων, όσο και το αμοιβαία καταγγελλόμενο ΠΑΜΕ.
Η ουσία είναι ότι οι καθεστηκύιες παρατάξεις ενδιαφέρονται μεν για τις ψήφους, τους εκλογικούς αντιπροσώπους, τους συσχετισμούς, τους συνέδρους που θα αναδείξουν προς το συνέδριο της ΓΣΕΕ, αδιαφορούν όμως πλήρως για την ζωή και το μέλλον του συνδικαλισμού. Ενδεικτικώς σημειώσαμε, ήδη μετά τη δεύτερη αποτυχημένη προσπάθεια για το 38ο Συνέδριο της ΟΙΥΕ, τις βάσιμες καταγγελίες τόσο των ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚΕ - ΜΕΤΑ - ΕΑΚ όσο και του ΠΑΜΕ. Η κορύφωση του σύγχρονου δράματος είναι ότι αμφότερες οι πλευρές έχουν δίκιο! Απλώς, κάθε πλευρά παραλείπει τις δικές της αμαρτίες.
Έτσι, την ίδια ώρα που 173 εκλεγμένοι αντιπρόσωποι προσκείμενοι στο ΠΑΜΕ εξέδιδαν ανακοίνωση καταγγέλλοντας την ανίερη συμμαχία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, τους μπράβους, τον εργατοπατερισμό, τον διορισμό συνέδρων, και τον εκφυλισμό έως σήψη των «εργατικών» Συνεδρίων, την ίδια στιγμή κυκλοφορούσε κοινή ανακοίνωση 70 σωματείων-μελών της ΟΙΥΕ η οποία κατάγγελλε το ΠΑΜΕ ως φορέα υλοποίησης σχεδίου διάλυσης του Συνεδρίου, με προσκεκλημένες δυνάμεις κρούσης που δεν είχαν την παραμικρή σχέση με τους αντιπροσπωπους του Συνεδρίου. Την ίδια ώρα που το ΠΑΜΕ επεσήμαινε ότι πάνω από 400 διευθυντικά στελέχη συμμετείχαν στις καταστάσεις ψηφισάντων, ήταν αντιπρόσωποι στο Συνέδριο και εκλέγονταν σε ΔΣ (με εργοδότες σε επιχειρήσεις ΑΕ και σε επιχειρηματικούς ομίλους, καθώς και διευθυντές με επιτελική ευθύνη σε super market, ναυτιλιακές εταιρείες και σε άλλες ΑΕ, να ξεχωρίζουν ανάμεσά τους), από την πλευρά τής πλειοψηφίας τής ΟΙΥΕ εκδιδόταν ανάλογη ανακοίνωση με τίτλο «μαγειρέματα, νοθείες, εκτεταμένες παρατυπίες στα σωματεία που ελέγχει το ΠΑΜΕ στην ΟΙΥΕ». Ανάμεσα στα πιο ενδιαφέροντα από τα καταγγελλόμενα της ανακοίνωσης, η περίπτωση συνδικάτου ιδιωτικών υπαλλήλων του Ν. Πιερίας, στις εκλογικές διαδικασίες του οποίου ο δικαστικός αντιπρόσωπος εντόπισε 62 ψηφοδέλτια περισσότερα από τους ψηφίσαντες!
Οφείλουμε όμως στη συγκυρία να αναδείξουμε το ειδικό βάρος των ενεργειών του ΠΑΜΕ στη διάλυση του Συνεδρίου της ΟΙΥΕ, πρόκριμα για τη διάλυση του Συνεδρίου της ΓΣΕΕ.
Το ΠΑΜΕ βρήκε την κατάλληλη στιγμή να συγκεντρώσει όλες τις αμαρτίες των αντιπάλων του και, ενώ στο παρελθόν δεν έδινε τέτοιες ζωηρές μάχες ούτε για την αλλαγή των καταστατικών των σωματείων και της Ομοσπονδίας, ούτε για τον έλεγχο με το ερώτημα της διαγραφής των νόθων εκπροσώπων, και μολονότι μέχρι σήμερα αποδεχόταν αδιαμαρτύρητα πολλούς από τους ίδιους εκπροσώπους και σωματεία. Τώρα, σχεδιασμένα, μεθοδευμένα, με επόμενη στάση το Συνέδριο της ΓΣΕΕ, υπό το σύνθημα «Συνδικάτα εργατών όχι των εργοδοτών», το οποίο είναι σωστό, το ΠΑΜΕ οδηγείται σε λάθος συμπέρασμα, προκρίνοντας και προωθώντας τη συμβατή με την ιδεολογία του διάλυση των δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων οργάνων, στο βαθμό που δεν ελέγχονται από το ΠΑΜΕ.
Για να το πούμε με μια φράση, αυτό που ο φοιτητικός συνδικαλισμός έχει γνωρίσει ήδη από το 1997, έτος από το οποίο απέρχεται το Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΦΕΕ, αυτό είναι το σχέδιο των μεγάλων συνδικαλιστικών παρατάξεων, και του ΠΑΜΕ.
«Σκασίλα μας, αν διαλύθηκε το συνέδριο της ΟΙΥΕ! Ένα συνέδριο, το οποίο με ευθύνη της διοίκησης είναι γεμάτο νοθείες, αντιπροσώπους μαϊμού, αντιπροσώπους διευθυντικά στελέχη, αντιπροσώπους διαπλεκόμενους με την εργοδοσία... ένα συνέδριο με μάχη μηχανισμών, όπου επιστρατεύθηκαν ακόμη και μπράβοι της νύχτας (από την ΠΑΣΚΕ)». Αυτά γράφουν και οι Liberatio Synadelfoi. Ένα ολόκληρο πλέγμα από τη δεξιά συντήρηση μέχρι την αναρχοαυτονομία δουλεύει για τη διάλυση των συνδικαλιστικών οργάνων. Οι πιο «καλοπροαίρετοι» δεν θέλουν τα συνδικαλιστικά όργανα διότι βλέπουν τους δυσάρεστους συσχετισμούς που υπάρχουν σε αυτά, και δεν μπορεί να φανταστούν τους εαυτούς τους να εργάζονται με υπομονή για την αλλαγή αυτών των συσχετισμών.
Όλοι τους, στο μέτρο των δυνάμεών τους, είναι υπόλογοι για την κατάντια του συνδικαλιστικού κινήματος.
