Κάθε χρόνο τα δάση της περιοχής του Αμαζονίου πλήττονται από πυρκαγιές. Αυτές ξεσπούν συνήθως κατά τη λεγόμενη περίοδο ξηρασίας, που διαρκεί από τον Ιούλιο μέχρι τον Οκτώβριο. Κάποιες από αυτές έχουν φυσικά αίτια, λόγω των καιρικών συνθηκών της περιόδου. Ωστόσο, ένα συνεχώς αυξανόμενο ποσοστό αυτών είναι ανθρώπινο έργο, ώστε να δημιουργηθεί χώρος για τις αγροτικές επενδύσεις, μεταλλευτικές και εξορυκτικές δραστηριότητες διάφορων πολυεθνικών ή ακόμη να καλυφθεί η ζήτηση σε ξυλεία τρίτων χωρών. Το πρόβλημα αφορά μια σειρά χώρες, όπως η Βραζιλία, η Βολιβία, η Παραγουάγη κλπ, οι κυβερνήσεις των οποίων διαχρονικά δε μπορούν ή και δε θέλουν να εξασφαλίσουν τους περιορισμούς στην πρακτική αυτή, που οι ίδιες έχουν θεσπίσει.
Τους τελευταίους μήνες η προσοχή είναι στραμμένη στις εκτάσεις της Βραζιλίας, όπου το φαινόμενο πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Οι πυρκαγιές στην επικράτεια της Βραζιλίας διπλασιάστηκαν (μέχρι στιγμής) σε σχέση με πέρσι. Η ακροδεξιά κυβέρνηση του Μπολσονάρου προκαλεί τη διεθνή κοινότητα και το λαό της Βραζιλίας, τηρώντας πότε στάση απάθειας και απραξίας και πότε κλείνοντας το μάτι στους εμπρηστές, αλλά πολύ περισσότερο στις πολυεθνικές που ευνοούνται από το έργο τους.
Σύμφωνα με τον Ντάγκλας Μόρτον, επικεφαλής του Εργαστηρίου Βιοσφαιρκών Επιστημών της NASA, η αύξηση των πυρκαγιών συμβαίνει συστηματικά επί των κύριων οδών εντός του Αμαζονίου της Βραζιλίας και αυτό είναι ισχυρότατη ένδειξη, ότι είναι έργο ανθρώπινο. Ο χρονισμός και οι τοποθεσίες των εστιών ταιριάζει πολύ περισσότερο με διαδικασία αποψίλωσης, παρά με τη μέτρια ξηρασία της εποχής, πρόσθεσε. Παράλληλα, το Εθνικό Ινστιτούτο Διαστημικής Έρευνας καταγράφει καθημερινά τέτοιο πλήθος νέων εστιών, ώστε και πάλι η εκτίμηση να είναι για κύμα εμπρησμών.
Οι επισημάνσεις των ειδικών είναι χρήσιμες, ωστόσο ο Μπολσονάρου είχε κάνει φανερές τις προθέσεις του ήδη από την προεκλογική περίοδο. Η χαλάρωση των ελέγχων για την αποψίλωση των δασών ήταν από τις κεντρικές προεκλογικές δεσμεύσεις του, στα πλαίσια μιας συνδυαστικής ρητορικής περί «επενδύσεων» και μίσους ενάντια στους ιθαγενείς πληθυσμούς που κατοικούν εκεί, ενώ καλούσε κτηνοτρόφους και αγρότες να παίρνουν πρωτοβουλία και να «καθαρίζουν» τη γη. Δε χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι, ένα τέτοιο πλαίσιο έθεσε τη βάση για τις τωρινές καταστροφικές εξελίξεις.
Αρχικά η κυβέρνηση της Βραζιλίας υποβάθμισε το θέμα των πυρκαγιών, με στελέχη της είτε να δηλώνουν προκλητικά ότι δεν υπάρχουν πόροι για την κατάσβεσή τους, είτε ότι το ζήτημα υπερδιογκώνεται από αντιπολιτευόμενα μέσα που σκοπεύουν να πλήξουν την εικόνα της. Με την εγχώρια και διεθνή κατακραυγή εναντίον της να εντείνεται, άρχισε να διαδίδει ότι ναι μεν πρόκειται για εμπρησμούς, που βάζουν όμως αντιπολιτευόμενες οργανώσεις. Προσπαθώντας να αποφύγει την εικόνα μιας διεφθαρμένης, άχρηστης και πάνω απ’ όλα συνένοχης κυβέρνησης, αποφασίστηκε μετά από μεγάλη καθυστέρηση η κινητοποίηση του στρατού για τον έλεγχο της κατάστασης. Ταυτόχρονα, ωστόσο, υπήρξε μια χαρακτηριστική διαβεβαίωση του Μπολσονάρου προς τα συμφέροντα που τον στηρίζουν και κατακαίνε τα δάση: «Είναι πάρα πολλή η γη του Αμαζονίου για ένα εκατομμύριο ιθαγενείς», είπε, μια περίοδο όπου υπήρξε μέχρι και αναφορά για αφανισμό αυτόχθονης φυλής από τις πυρκαγιές. Το προηγούμενο διάστημα, διάφορες αυτόχθονες φυλές είχαν εξασφαλίσει νομικά τις περιοχές τους. Ο Μπολσονάρου τώρα εν μέσω του όλεθρου υπόσχεται την αντιστροφή αυτής της διαδικασίας, κλείνοντας και πάλι το μάτι στους καταστροφείς.
Κατά τη διάρκεια του δράματος επιβεβαιώθηκαν και οι διεθνείς διπλωματικές σχέσεις της κυβέρνησης Μπολσονάρου. Αρνήθηκε διεθνή βοήθεια για το ζήτημα, που πρότεινε ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν εκ μέρους των G7, με αιχμηρά σχόλια για το αποικιοκρατικό παρελθόν της Γαλλίας και της Παναγίας των Παρισίων. Ταυτόχρονα αποδέχθηκε σχετική βοήθεια από το Ισραήλ με το οποίο διατηρεί καλές σχέσεις. Αν η άρνηση της βοήθειας από μια κυβέρνηση που δήλωνε άφραγκη για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών προκαλεί, το ίδιο ισχύει και για το γελοίο ποσόν για το μέγεθος των G7 που πρότεινε ο Μακρόν, μόλις 22 εκατομμύρια δολλάρια.
Πρόκειται για μια καθαρά αντιπαράθεση εντυπώσεων, παρά τις πομπώδεις εκφράσεις περί «πλανητικού προβλήματος». Άραγε πόσα χρήματα ξοδεύουν οι ιμπεριαλιστές σε διάφορες δήθεν οικολογικές εκστρατείες «ευαισθητοποίησης», που σπονσοράρουν κατά καιρούς;
Το επόμενο διάστημα, εκπρόσωποι του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος θα βγάλουν λόγους για το περιβάλλον. Επιστήμονες από διάφορα πόστα θα χτυπήσουν «καμπανάκια».
Οικολογικά «κινήματα» θα ξεπηδήσουν και γρήγορα θα εξαφανιστούν. Οι συμφωνίες για το περιβάλλον θα συνεχίσουν να είναι πεδίο αντιπαράθεσης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Όσο θα συμβαίνουν αυτά, θα εξακολουθεί να επιβεβαιώνεται ότι, το ιμπεριαλιστικό σύστημα δε μπορεί να ξεπεράσει τον εαυτό του. Η συγκέντρωση κεφαλαίου με κάθε επίπτωση, καθιστά το φυσικό περιβάλλον καύσιμο προς αυτό το στόχο ή απλώς εμπόδιο.
