Οι κυβερνητικές προσδοκίες για μια ανατροφοδότηση της οικονομίας από την τουριστική σεζόν αποδεικνύονται όνειρα θερινής νυκτός. Όσο και αν πάσχισαν να παρουσιάσουν την Ελλάδα ως έναν ασφαλή προορισμό, το κλίμα ζόφου, οι οικονομικές συνέπειες του lock down και της παγκόσμιας καραντίνας, αλλά και οι αλλοπρόσαλλες -δεσμευμένες από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα- αποφάσεις για κατ’ επιλογήν άνοιγμα ή κλείσιμο συνόρων σε διάφορες χώρες, οδήγησαν σε πολύ περιορισμένες τουριστικές αφίξεις.
Στην κορύφωση της τουριστικής σεζόν, ειδικά οι νησιωτικοί προορισμοί παρουσιάζουν εικόνες που τις προηγούμενες σεζόν θα έβλεπε κανείς τον Μάιο. Σε περιοχές όπως η Χερσόνησος Ηρακλείου αναμένεται να λειτουργήσει περίπου το13% των ξενοδοχειακών μονάδων, με τραγικές συνέπειες για τους χιλιάδες εργαζόμενους του κλάδου. Όλα μαρτυρούν ότι η ελληνική καλοκαιρινή σεζόν δεν μπορεί να αλλάξει δραματικά παρά την αναμενόμενη αύξηση της κίνησης τον Αύγουστο. Αν συνυπολογιστεί και η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το σοβαρό πλέον ενδεχόμενο ενός θερμού επεισοδίου, ίσως τελικά τον Αύγουστο να μπει ταφόπλακα στην φετινή αυταπάτη της …βαριάς βιομηχανίας.
Σε κάθε περίπτωση η περίοδος προσφέρεται για συμπεράσματα και κρίσεις. Η «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού αποδεικνύεται σαθρή και εύθραυστη. Και εγκληματικές οι πολιτικές που μετέτρεψαν την ελληνική οικονομία σε μια ακραία εξαρτώμενη από τις τουριστικές αφίξεις χώρα. Οι θιασώτες του ευρωμονόδρομου, οι υπηρέτες των ευρωπαϊκών πολιτικών που διέλυσαν τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα της χώρας, προς όφελος του ξένου κεφαλαίου και βαθαίνοντας την εξάρτηση από αυτό, δεν δικαιούνται να νίπτουν τας χείρας τους και να καμώνονται τους αθώους. Είναι αυτοί που έχουν την αποκλειστική ευθύνη για τα όσα συμβαίνουν.
Η ΕΕ δεν είναι κλαμπ αλληλεγγύης. Οι εγχώριοι ύμνοι στην ΕΕ, που καθημερινά κηρύττουν οι ντόπιοι λακέδες, στοχεύουν στον εξωραϊσμό της και στην αποσιώπηση των ευθυνών τους για τις εγκληματικές πολιτικές που δεκαετίες εφαρμόζουν. Η πολιτική και οι φορείς που οδήγησαν στη σημερινή δεινή θέση τον ελληνικό λαό δεν μπορούν να φέρουν καμία θετική αλλαγή. Κάθε ευρώ που θα προέλθει από τα λεγόμενα ευρωπαϊκά ταμεία θα οδηγεί σε βάθεμα της εξάρτησης και εδραίωση του ζοφερού κλίματος για το λαό. Απαράβατη προϋπόθεση για να υπάρξουν αισιόδοξα σενάρια για το λαό και τον τόπο είναι ο αγώνας για την ανατροπή αυτή της πολιτικής.
Μέρα με τη μέρα, οι άνεργοι του τουριστικού κλάδου προστίθενται στους χρόνιους και εποχιακούς ανέργους και το αδιέξοδο γίνεται όλο και μεγαλύτερο. Τα όποια επιδόματα (τα οποία όλο και με μεγαλύτερες καθυστερήσεις αποδίδονται), ακόμη και αν καταβληθούν δεν προσφέρουν άλλο από παρηγοριά σε ένα τεράστιο και χρόνιο πρόβλημα. Και αν στη μέση της τουριστικής σεζόν δεν φανερώνεται το μέγεθος του προβλήματος, από το φθινόπωρο τα οικονομικά αδιέξοδα θα στραγγαλίσουν εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά που εμπλέκονται στο «τουριστικό προϊόν».
Η κυβέρνηση της ΝΔ προετοιμάζεται καθημερινά γι’ αυτή την εξαιρετικά άσχημη πραγματικότητα. Θωρακίζει το αστικό κράτος πολιτικά, νομοθετικά και κατασταλτικά. Ήδη τα σενάρια του τρόμου υφαίνονται ξανά. Αναθερμαίνουν τα ιδεολογήματα της ατομικής ευθύνης, ξαναστήνουν το τρομοθέατρο του Χαρδαλιά, κάνουν από τώρα λόγο για επανάληψη των απαγορευτικών μέτρων. Και όσο οι τουριστικές αφίξεις αποδεικνύονται κατώτερες και των πιο απαισιόδοξων σεναρίων, τόσο τροφοδοτείται το κλίμα του ζόφου. Προκειμένου να στρωθεί το χαλί των απαγορεύσεων, της φίμωσης και της καταστολής για το φθινόπωρο.
Ό,τι και αν κάνουν όμως, ο ελληνικός λαός και οι λαοί του κόσμου συνειδητοποιούν ότι δεν κινδυνεύουν τόσο από τον κορονοϊό ή όποιον άλλο ιό -ήδη- συζητάνε. Η πολιτική τους είναι αυτή που γεννά την κρίση, την φτώχια την ανεργία, και τον τρόμο. Ο Σεπτέμβρης να αποτελέσει μια ελπιδοφόρα σελίδα για το λαϊκό κίνημα και τους αγώνες.
