Κάτω από έντονες πιέσεις, εκβιασμούς και απειλές, κάτω από προσπάθειες υπαγόρευσης όρων για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος, (δηλαδή του Μνημονίου) η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ υποχρεώθηκε σε απροκάλυπτους συμβιβασμούς, λίγες μέρες μετά τις «αμετακίνητες θέσεις» της.Χωρίς αμφιβολία, ιδιαίτερα η γερμανική αδιαλλαξία, οδήγησε την κυβέρνηση Τσίπρα σε σοβαρές υπαναχωρήσεις.
Να σημειωθεί ότι με τη γερμανική πλευρά, και παρά τις διπλωματικές δηλώσεις υποστήριξης, συντάχθηκαν και όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι πολιτικοί και "θεσμικοί" παράγοντες.
Η κυβέρνηση –παρά τις μεγαλοστομίες της κατά την παρουσίαση των προγραμματικών δηλώσεων- επιχείρησε να αντιτάξει μια συμφωνία για ένα «άλλο» «πρόγραμμα-γέφυρα» εξάμηνης διάρκειας (μέχρι τον Αύγουστο 2015 και πριν υπάρξει μία «νέα» δανειακή Σύμβαση), το οποίο σύμφωνα με τις δηλώσεις Βαρουφάκη -που προϊδέασε ήδη την κοινή γνώμη-, θα περιλαμβάνει κατά 70% μέτρα που περιέχονται στα σημερινά μνημόνια και κατά 30% άλλα ισοδύναμα –προφανώς αντιλαϊκά- μέτρα, «διαρθρωτικού χαρακτήρα».
Σε αυτό το πλαίσιο, η ελληνική κυβέρνηση έχει σχεδιάσει έναν κορμό με 10 «μεγάλες μεταρρυθμίσεις», οι οποίες μπαίνουν στο αντιλαϊκό τραπέζι, υπό την αιγίδα του ΟΟΣΑ ως αντίβαρο των «αλλαγών» στα προηγούμενα μνημόνια. Ήδη ο επικεφαλής του ιμπεριαλιστικού οργανισμού, Α.Γκουρία συναντήθηκε με τον Τσίπρα προκειμένου να προτείνει τις δικές του συνταγές και «λύσεις» για το ξεπέρασμα της κρίσης.
Τελικά, με όποιο όνομα και αν επιχειρεί να το παρουσιάσει η συγκυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου, η "γέφυρα" την οποία διαπραγματεύεται, στην ουσία αποτελεί παράταση του Μνημονίου με τη σημερινή του μορφή, με κάποιες αλλαγές προσαρμοσμένες προς το παρόν στις πρωθυπουργικές εξαγγελίες.
Χωρίς να απασχολήσει και πολύ τις εργασίες της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, το ελληνικό ζήτημα φαίνεται να παίρνει το δρόμο ενός αντιλαϊκού συμβιβασμού που τόσο επιζητούσε η συγκυβέρνηση των Τσίπρα-Καμμένου.
Η πολυσυζητημένη συνάντηση Τσίπρα-Μέρκελ έγινε και οι δηλώσεις της Μέρκελ ότι: «...η επιτυχία της Ευρώπης στηρίζεται στην εξεύρεση συμβιβασμών που είναι εφικτοί όταν τα πλεονεκτήματα ξεπερνούν τα μειονεκτήματα. Η Γερμανία είναι έτοιμη να κάνει κάτι τέτοιο (...) για την αξιοπιστία της Ευρώπης, είναι απαραίτητο να τηρούνται οι κανόνες», έδωσαν το πολιτικό στίγμα προϊδεάζοντας μάλλον για μια γεφύρωση των όποιων διαφορών, ανέκυψαν στο Eurogroup της περασμένης Πέμπτης.
Στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζ.Κ.Γιούνκερ, τόνισε πως: «...η ελληνική πλευρά αποδέχεται το 70% του προγράμματος, αλλά θα πρέπει να δούμε τι μπορεί να γίνει με το 30% που δεν συμφωνεί (...) Τα μέτρα σε ό,τι αφορά τα έσοδα θα πρέπει να αντικαθίστανται από άλλα μέτρα ισόποσης αξίας για να μη δημιουργείται κενό».
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποδέχθηκε «την κατηγορηματική δέσμευσή της στις οικονομικές υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές» και «τη δέσμευση στους κανόνες της ΕΕ», ενώ έμεινε προσηλωμένη στις λεκτικές διατυπώσεις, «καταπίνοντας την κάμηλον και διυλίζοντας τον κώνωπα»! Επί της ουσίας, το πρόγραμμα προσαρμογής συνεχίζεται με το μεγαλύτερο μέρος των αντιλαϊκών, βάρβαρων μέτρων και με ό,τι στη συνέχεια προστεθεί.
Ήδη, μετά και τη συνάντηση Τσίπρα - Ντάισελμπλουμ, συμφωνήθηκε από κοινού με τους άλλους "θεσμούς" να αρχίσουν συζητήσεις ενόψει του Eurogroup της ερχόμενης Δευτέρας. Σε αυτό το πλαίσιο, ξεκινά άμεσα η συνεργασία σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης και των «θεσμών», δηλ. της Κομισιόν, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, αφού σύμφωνα με τις δηλώσεις Τσίπρα «η έννοια της τρόικας δεν υπάρχει πια... ούτε το Μνημόνιο»! Αφού, η διατύπωση της «...παράτασης και επιτυχούς ολοκλήρωσης του παρόντος προγράμματος, λαμβάνοντας υπ' όψιν τα σχέδια της νέας κυβέρνησης», απορρίφθηκε από την ελληνική πλευρά, τα τεχνικά κλιμάκια θα δουλέψουν πάνω στη βάση μιας «νέας συμφωνίας», που περιλαμβάνει το 70% της παλιάς και ένα μέρος από το υπόλοιπο 30% που μπορεί να προκύψει από το παζάρι στο τακτικό Eurogroup της ερχόμενης Δευτέρας.
Σε αυτό το «τοξικό» 30% εστιάζεται η όλη «διαπραγμάτευση» με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, με τους «θεσμούς» όπως επισημαίνει η συγκυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη στο έπακρο τις χαμηλές προσδοκίες των ρημαγμένων εργατολαϊκών στρωμάτων που προσπαθούν να αρπαχτούν απ' οτιδήποτε μπορεί να σταματήσει τη λεηλασία τους, έστω και με τα ξεροκόμματα που πετά δεξιά κι αριστερά η συγκυβέρνηση. Προφανώς η ανάκληση έστω και μερικών από τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων, δεν αναιρούν το γεγονός ότι αυτά θα τα βρει μπροστά του ο λαός σε κάποια στροφή του χρόνου. Πολύ περισσότερο μάλιστα που η ξένη εξάρτηση, μπορεί να υπαγορεύσει όχι μόνο αυτά, αλλά και επιπλέον νέα αντιδραστικά μέτρα.
Ωστόσο, στο παζάρι του Eurogroup, προτάθηκαν και τα ισοδύναμα μέτρα για να αντικαταστήσουν τα αποσυρόμενα από τη συγκυβέρνηση.
Σε ό,τι αφορά το υπόλοιπο 70%, υπάρχει πλήρης ταύτιση τόσο με τους δανειστές-τοκογλύφους, όσο και με την προηγούμενη κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου, που οδήγησε το λαό μας στη δραματική οικονομική αφαίμαξη και τη χώρα στην καταστροφή.
Και η ταύτιση αυτή αφορά στην ανασυγκρότηση του αστικού κράτους με μεταρρυθμίσεις που αντιστοιχούν στις ανάγκες του επικυρίαρχου ευρωπαϊκού και αμερικανικού χρηματιστικού κεφαλαίου, σε μία κρίσιμη εποχή αναδιαμόρφωσης των παγκόσμιων αγορών και των σφαιρών επιρροής, στο βαθμό που επιτάσσουν οι ενδοϊμπεριαλιστικές διαμάχες.
Μετά το τέλος του Eurogroup, η Αθήνα παίζοντας με τις λέξεις, αρνήθηκε να το προσυπογράψει κοινή ανακοίνωση επικαλούμενη τη φράση «...τα θεσμικά όργανα να διερευνήσουν τις δυνατότητες για την επέκταση και την επιτυχή ολοκλήρωση του παρόντος προγράμματος», ισχυριζόμενη πως το ισχύον πρόγραμμα δεν υφίσταται για τη συγκυβέρνηση, αλλά η ελληνική πρόταση αφορά μία νέα δανειακή Σύμβαση, δηλ. ένα «άλλο» πρόγραμμα, που θα περιλαμβάνει όσα αναφέρθηκαν παραπάνω. Από την πλευρά του ο επικεφαλής του Eurogroup Γ. Ντάισελμπλουμ, δήλωσε ότι: «...οι όποιες αλλαγές θα πρέπει να εγκριθούν από Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ. Τα εναλλακτικά μέτρα θα πρέπει πάντα να εξετάζονται, να ελέγχονται από την τρόικα, είτε θα την αποκαλούμε τρόικα είτε όχι».
Από κοντά και οι Γερμανοί μέσω του εκπροσώπου του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, Μ.Γιέγκερ, ξεκαθάρισαν πως: «...όποιες αλλαγές γίνουν στις συμφωνίες θα πρέπει να έχουν τη συναίνεση των κρατών-μελών και αυτό για τη Γερμανία συνεπάγεται συγκατάθεση της Βουλής, ενώ ανεξάρτητα του πώς θα ονομάζεται μια μελλοντική συμφωνία, θα πρέπει να τηρηθεί η αρχή του «παροχές έναντι αντιπαροχών» και αυτές οι αντιπαροχές θα πρέπει να υπόκεινται σε έλεγχο. Οι νέες ετικέτες δεν θα καταργούν τις υφιστάμενες αρχές της συνεργασίας», εννοώντας προφανώς τη σχέση εξάρτησης της χώρας μας με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και η οποία λύνεται με τις «διαπραγματεύσεις», που επιβάλλει το «δίκιο του ισχυρού».
Αυτές οι «διαπραγματεύσεις» θα συνεχιστούν και την ερχόμενη Δευτέρα στο τακτικό Eurogroup, ενώ υπάρχει ακόμα χρόνος μέχρι την επόμενη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών, προς το τέλος του μήνα, μέχρι να υπάρξει τελικός συμβιβασμός, αυτός που θα επιβάλουν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Ο λαός μας πολύ γρήγορα θα καταλάβει τις κάλπικες υποσχέσεις και τις αυταπάτες της νέας συγκυβέρνησης, πολύ γρήγορα θα αντιληφθεί πως τα ψίχουλα δεν πρόκειται να λύσουν ούτε το πρόβλημα της ανεργίας, ούτε το πρόβλημα της φτώχειας, παρά μόνο ο οργανωμένος, μαζικός εξωκοινοβουλευτικός αγώνας.
