«Έχουμε κάνει πάρα πολλά βήματα. Είμαστε στην τελική ευθεία, είμαστε κοντά σε μία συμφωνία η οποία θα είναι θετική για την ελληνική οικονομία». (Δηλώσεις Τσίπρα 27/5/15)
Σε μία προσπάθεια να καλλιεργηθεί κλίμα ασφάλειας – κυρίως όσον αφορά μισθούς συντάξει και καταθέσεις- ο πρωθυπουργός της χώρας μαζί με Κυβερνητικά στελέχη σπεύδουν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι θα υπάρξει τελικά συμφωνία με τους «εταίρους».
Από την άλλη καμία ανάγκη δεν αισθάνονται οι εκπρόσωποι της Κυβέρνησης να απολογηθούν για το περιεχόμενο αυτής της συμφωνίας, το οποίο κάθε άλλο παρά φιλολαϊκό είναι και βέβαια δεν έχει καμία σχέση με τα προγράμματα Θεσσαλονίκης και τις λοιπές προεκλογικές αλλά και μετεκλογικές υποσχέσεις.
Κανένα αίσθημα ευθύνης απέναντι στα λόγια και τις βαρύγδουπες δηλώσεις τους δεν αισθάνονται αυτοί που μέχρι χτες στο όνομα μάλιστα της Αριστεράς καταργούσαν με έναν νόμο τα μνημόνια και τώρα βρίσκονται προ των πυλών για την υπογραφή ενός νέου.
Γιατί επί της ουσίας όλα είναι εδώ, το μνημόνιο είναι εδώ, η αξιολόγηση είναι εδώ, η Τρόικα είναι εδώ για να επιβάλλει τους όρους της νέας συμφωνίας και να καθορίσει τις γραμμές και τα όριά της.
Αντιθέτως η κατάργηση των μνημονιακών νόμων η επαναφορά του κατώτατου μισθού και των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η επαναφορά της 13ης σύνταξης, το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ,η κατάργηση των ιδιωτικοποιήσεων βρίσκονται στη σφαίρα του «..εαν και εφόσον..», εαν τα οικονομικά το επιτρέπουν και εφόσον συμφωνήσουν οι θεσμοί...
Εάν και εφόσον λοιπόν «..τα οικονομικά το επιτρέπουν η 13η σύνταξη θα αποκατασταθεί στο τέλος του χρόνου, αλλιώς μπορεί να αποκατασταθεί ένα μέρος ή εν πάσει περιπτώσει μπορεί να πάει και παρά πέρα..», δήλωση Σκουρλέτη.
Εάν και εφόσον οι θεσμοί το επιτρέψουν ο ΦΠΑ μπορεί να μην αυξηθεί τόσο ώστε να φέρει έσοδα 1,8 δις, όπως απαιτούν οι εταίροι, όμως σίγουρα θα επιφέρει αύξηση εσόδων που θα προέλθει και πάλι από την τσέπη του ελληνικού λαού.
Εάν και εφόσον τα οικονομικά και οι θεσμοί το επιτρέπουν θα γίνει προσπάθεια για την αποκατάσταση του κατώτατου μισθού ίσως κάπου μέσα στο 2016 ίσως και παραπέρα.
Εάν και εφόσον το επιτρέπουν οι θεσμοί θα υπάρξει αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Προς το παρόν αυτό που οι θεσμοί επιτρέπουν-επιβάλλουν στην Κυβέρνηση, είναι η συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων με την πώληση του ΟΛΠ (λιμάνι Πειραιά) να υλοποιείται άμεσα, είναι η ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων και ο περιορισμός των πρόωρων συντάξεων, είναι η συνέχιση της πληρωμης του ΕΝΦΙΑ και όλων των μνημονιακών χαρατσιών, είναι η άμεση καταβολή των δόσεων προς τους ξένους δυνάστες-τοκογλύφους για την πληρωμή των οποίων η Κυβέρνηση «έβαλε χέρι» στα αποθεματικά όλων των δημόσιων φορέων από Νοσοκομεία και ασφαλιστικά ταμεία μέχρι περιφέρειες και δήμους.
Προς το παρόν αυτό που η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Δ.Ν.Τ. επιτρέπουν-επιβάλλουν είναι η συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής και η εφαρμογή όλων των αντιλαϊκών αντεργατικών μέτρων και νόμων που απορρέουν από αυτήν, καθώς και η επιβολλή ενός νέου πακέτου μέτρων.
Παρά λοιπόν την αλλαγή Κυβέρνησης η πολιτική που εφαρμόζεται είναι στην ουσία της η ίδια με αυτή των προηγούμενων, αυτό που αλλάζει είναι οι δημόσια διατυπωμένες προθέσεις, η ρητορεία με την οποία εφαρμόζεται αυτή η πολιτική και βέβαια η ανοχή του κόσμου που μέχρι στιγμής η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απολαμβάνει.
Καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση της σκληρής διαπραγμάτευσης , καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση ότι οι Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές-αν όχι τώρα, αργότερα-ίσως συμφωνήσουν να μας δώσουν πίσω κάποια ψίχουλα, και προβάλλοντας βέβαια την επίτευξη συμφωνίας ως κάτι αναγκαίο προκειμένου να μην βουλιάξει οικονομικά η χώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ στο όνομα της «σωτηρίας του τόπου» καλεί τον ελληνικό λαό να πληρώσει το μνημονιακό χαράτσι του ΕΝΦΙΑ καθώς και όλα τα παράνομα χαράτσια και τους φόρους, μετονομάζει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του κρατικού πλούτου σε «αξιοποίηση», επιχειρεί να λεηλατήσει τα διαθέσιμα των ταμείων όλων των δημόσιων φορέων προκειμένου να αποπληρωθεί το ΔΝΤ.
Όλα αυτά συμβαίνουν στο όνομα της «αριστερής διακυβέρνησης του τόπου» και έχουν ιδιαίτερα ζημιογόνα επίδραση στο συνδικαλιστικό και λαϊκό κίνημα. Γιατί αν κάτι έχει καταφέρει με μεγάλη επιτυχία αυτή η συγκυβέρνηση, με την αμέριστη βέβαια συμπαράσταση των συνδικαλιστικών παρατάξεων του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και της ΠΑΣΚΕ είναι η διαχείριση της λαϊκής οργής και ο αφοπλισμός του συνδικαλιστικού κινήματος.
Η περίοδος που διανύουμε είναι περίοδος μεγάλης συνδικαλιστικής αδράνειας και απραξίας, οι εκλογικές αυταπάτες που έσπειρε προεκλογικά και μετεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ οδήγησαν την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και των εργαζομένων σε μία στάση αναμονής, υπονομεύοντας τις αντιδράσεις και τα αντανακλαστικά τους.
Η ψευδαίσθηση που συνεχίζει να καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ ότι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, παρά το γεγονός ότι έχει μπει στον πάγο, θα εφαρμοστεί κάπου στο κοντινό ή μακρινό μέλλον, συνεχίζει να εγκλωβίζει κόσμο στην αυταπάτη της αναμονής κάποιας εκλογικής σωτηρίας.
Ενώ η προπαγάνδα της αυτοαποκαλούμενης «αριστερής» διακυβέρνησης, που προβάλλει την επερχόμενη αντιλαϊκή συμφωνία με τους ξένους δυνάστες του τόπου ως θετική για την οικονομία της χώρας, και μοναδική διέξοδο για τον λαό παγιώνει στη συνείδηση του κόσμου το «δεν γίνεται αλλιώς», που οδηγεί στο «ας υπογράψουνε να τελειώνουμε», «ας υπογράψουνε να δούμε τι θα γίνει παρά πέρα».
Η μόνη διέξοδος για το λαό και τους εργαζόμενους βρίσκεται στη συνέχιση του αγώνα ενάντια στα μνημόνια και σε κάθε νέα αντιδραστική συμφωνία. Σε κόντρα με το εκβιαστικό δίλημμα συμφωνία ή χρεωκοπία που βάζουν οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί Ε.Κ.Τ., Δ.Ν.Τ. και Κομισιόν και που αναπαράγει έμμεσα ή άμεσα η σημερινή συγκυβέρνηση, μακριά από την ηττοπάθεια της λογικής του μικρότερου κακού οι εργαζόμενοι πρέπει να ανασυγκροτηθούν στα σωματεία τους και να ξαναβγούν μαζικά στο δρόμο του αγώνα!
