Καταρρίπτει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Όχι απλώς πρωτοτυπεί, στην πραγματικότητα χαράζει νέους δρόμους.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει επιτυχίες σε στόχους τους οποίους κανένας άλλος δεν θα τολμούσε να θέσει, για την ακρίβεια, δεν θα μπορούσε καν να διανοηθεί. Διότι, αυτό είναι και το νόημα, η ουσία μιας «κυβέρνηση της αριστεράς».
Αλήθεια, πότε στο παρελθόν ένα κόμμα έχει απεργήσει ενάντια στα μέτρα που το ίδιο μόλις έχει ψηφίσει ως κυβέρνηση;
Πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ είχε όχι μία, αλλά δύο βουλευτές του στη διαδήλωση του Οκτωβρίου 2015 ενάντια στην παραχώρηση εκτάσεων του Δημοσίου από τον ΟΛΠ (Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς), δηλαδή ενάντια στην ψηφισμένη από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ απόφαση ξεπουλήματος (και) του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας. Μάλιστα οι Ε. Καρακώστα και Ε. Σταματάκη βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της κινητοποίησης, κράτησαν το πανό του ΣΥΡΙΖΑ και φώναξαν συνθήματα ενάντια σε αυτά που ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφιζε λίγες μόλις μέρες πρωτύτερα, τον Σεπτέμβριο του 2015. Ε, αν αυτό δεν είναι καινούριο, τότε, τι είναι;
Βέβαια, κάποιος κακοπροαίρετος θα μπορούσε να μιλήσει για «αντάρτες» του ΣΥΡΙΖΑ, που πήγαν κόντρα στην κεντρική γραμμή του κόμματος.
Ή θα μπορούσε να διατυπώσει θεωρίες για ανεπαρκές «φιλτράρισμα» και όχι απολύτως ευθυγραμμισμένα στελέχη (παρά την εκλογή των βουλευτών των κομμάτων με κεντρική λίστα) γεγονός εξάλλου που επιβεβαιώθηκε με τις πρόσφατες αποπομπές των Γ. Σακελλαρίδη και Σ. Παναγούλη από την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ.
Ή θα μπορούσε να αναζητήσει ψυχολογικές ερμηνείες και συμπεριφορές, τύπου «Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ».
Ή, πάλι, θα μπορούσε να καταλογίσει υποκρισία και φαρισαϊσμό, όσο και απόπειρα μετατροπής της συγκεκριμένης πολιτικής ευθύνης σε «θολό» τοπίο. Όχι, δεν πρόκειται για αντάρτες, ούτε για εξτρεμιστές. Για να δώσει οριστικό τέρμα σε λασπολογίες τέτοιου είδους, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε στη γενική απεργία του Νοεμβρίου 2015, να γίνει όσο πιο σαφής θα ήταν ποτέ δυνατόν, σε ό,τι αφορά στον τρόπο με τον οποίο θέλει να αντιμετωπίζει τις απεργίες. Έτσι λοιπόν, στην επίσημη ανακοίνωση του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, με τίτλο «Όλοι και Όλες στην Απεργία και τις Συγκεντρώσεις την Πέμπτη 12 Νοέμβρη» ξεκάθαρα διατράνωσε:
«Το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους/ις εργαζόμενους/ες, τους/ις άνεργους/ες, τους/ις συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες να συμμετέχουν μαζικά στην 24ωρη Γενική Απεργία που προκήρυξαν τα συνδικάτα την Πέμπτη 12 Νοέμβρη.
Οι αγώνες απέναντι στις αντιλαϊκές, ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές συνεχίζονται ακόμα πιο δυναμικά. (…) Σήμερα, εν μέσω διαπραγματεύσεων, τα αιτήματα των εργαζομένων και συνολικά η εργατική κινητοποίηση, αποκτούν ιδιαίτερη κρισιμότητα που θα πρέπει να αξιοποιηθεί ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τους εκβιασμούς οικονομικών και πολιτικών κέντρων εντός και εκτός Ελλάδας. (…) Το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους/ις εργαζόμενους/ες, συνταξιούχους, άνεργους/ες, νέους και νέες (…) να δώσουν τη δική τους δυναμική απάντηση σε όλους αυτούς που με κάθε μέσο προσπαθούν να επιβάλλουν τη συνέχιση των πολιτικών που οδήγησαν στην ισοπέδωση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, τη φτωχοποίηση της κοινωνίας, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, την αύξηση της ανεργίας και οδήγησαν σε απόγνωση χιλιάδες συμπολίτες μας.
ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ»
Αν επρόκειτο για κείμενο αντιπολίτευσης, θα μπορούσε κανείς να το θεωρήσει εξαίρετο. Είναι όμως γραμμένο από τα σπλάχνα του ΣΥΡΙΖΑ.
Μα την αλήθεια, αν διάβαζε κανείς το κείμενο ανυπόγραφο, θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι αυτό έχει συνταχθεί από τους ίδιους τους ανθρώπους που κάνουν εισαγωγές χοντρικής στις «πολιτικές λιτότητας»;
Συνεχίζοντας στην ίδια αγωνιστική γραμμή, ο ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε και στη γενική απεργία της 3ης Δεκεμβρίου, δηλαδή (και πάλι) σε απεργία ενάντια στον εαυτό του και στην πολιτική που ασκεί. (Τουλάχιστον δεν έθεσε το αγαπημένο -σε κάποια κομμάτια της «αριστεράς»- σύνθημα: «Να πέσει η κυβέρνηση!»). Μεταξύ άλλων επαναστατικών, ο ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε:
«Το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους/ις εργαζόμενους/ες, τους/ις άνεργους/ες, τους/ις συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες να συμμετέχουν μαζικά στην 24ωρη Γενική Απεργία που προκήρυξαν τα συνδικάτα την Πέμπτη 3 Δεκέμβρη. (…) Η σημερινή κατάσταση διάλυσης του ασφαλιστικού συστήματος είναι το αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις.» Άραγε, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα καταγγέλλει «όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις», υπολογίζει τον εαυτό του μέσα σ’ αυτές;
Αξίζει να σημειωθεί ότι ορισμένοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν θερμές δηλώσεις στήριξης για την απεργιακή κινητοποίηση, σαν αυτή να στρέφεται ενάντια σε κάποια άλλη κυβέρνηση, άλλης χώρας και άλλης ηπείρου. Μιλώντας στη Βουλή, και μάλιστα επί του θέματος του προϋπολογισμού της κυβέρνησής του(!), ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Τ. Μηταφίδης εξέφρασε την αλληλεγγύη του σε όσους θα δώσουν αγωνιστικό παρών στις απεργιακές κινητοποιήσεις και συμπλήρωσε: «Καλούμε τους εργαζόμενους να έχουν καθολική συμμετοχή στην αυριανή πανελλαδική απεργία» διότι μοναδική λύση είναι «το γκρέμισμα των μνημονίων της συμφοράς». Παράδοξο, διότι κάποιοι θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνος που έφερε το 3ο και επαχθέστερο μνημόνιο, το οποίο μάλιστα έρχεται να εφαρμοστεί πάνω σε μια κοινωνία που έχει υποφέρει και έχει πληγεί από τα δύο προηγούμενα.
Πάντως, στην υπόθεση των απεργιών, οι ενέργειες του ΣΥΡΙΖΑ γνώρισαν την κορύφωσή τους στο ίδιο το περιεχόμενο του προϋπολογισμού, και σε μία από τις προβλέψεις του για τη νέα χρονιά: Το υπουργείο Οικονομικών λοιπόν, εκτιμά ότι το σωτήριον έτος 2016 οι απεργίες θα είναι περισσότερες από το 2015 (γιατί άραγε;) και μάλιστα στον κωδικό 3243 υπό τον τίτλο «έσοδα από την περικοπή αποδοχών υπαλλήλων λόγω απεργιών κλπ», προβλέπει ότι θα …διασώσει το ποσό των 8 εκατομμυρίων ευρώ από τους μισθούς απεργών που δεν θα καταβληθούν (ενώ η αντίστοιχη εκτίμηση για το 2015 είναι ότι οι παρακρατήσεις θα ανέλθουν στα 5 εκατομμύρια ευρώ μέχρι το τέλος του έτους). Άλαλα τα χείλη των τροϊκανών και των Γερμανών προϋπολογιστών.
Πρώτη φορά βλέπουν τέτοιον τρόπο «διάσωσης» κρατικών χρημάτων. Πρώτη φορά βλέπουν κάποιον να λογαριάζει τόσο λεπτομερώς, όσο και εναγωνίως, αποσβέσεις τέτοιου είδους. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι είτε απελπισμένος οικονομικά είτε ανισόρροπος, χωρίς να αποκλείεται συνδυασμός τους.
Φυσικά, εμμέσως πλην σαφώς, η κυβέρνηση παραδέχεται ότι η αντιλαϊκή πολιτική της θα προκαλέσει, τη χρονιά που μας έρχεται, 62% περισσότερες απεργίες σε σύγκριση με το 2015! Άλλο πράγμα τα 8 εκατομμύρια του 2016, και άλλο τα 5 του 2015.
Η μόνη ανακούφιση του ΣΥΡΙΖΑ (ή μήπως η στεναχώρια του;) είναι ότι, σύμφωνα με τις προγνώσεις του, οι παρακρατήσεις που θα γίνουν για τις απεργίες του 2016 δεν θα μπορέσουν να φτάσουν τις παρακρατήσεις που έγιναν για τις απεργίες του 2014, όταν, επί κυβέρνησης Σαμαρά, «διασώθηκαν» 18 εκατομμύρια ευρώ, από τους μισθούς απεργών.
Σήμερα, η κυβέρνηση (δυσφήμισης) της «Αριστεράς» κλέβει τους εργαζομένους όταν αυτοί εργάζονται, τους κλέβει κι όταν απεργούν. Στο όριο της συκοφάντησης των απεργιών που έρχονται, ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρίπτει ένα ακόμη ρεκόρ, αυτό της κυνικότητας απέναντι στις αγωνίες του λαού που βγαίνει στους δρόμους και απεργεί.
