αντιλαϊκά μέτρα

Κεντώντας πάνω στον καμβά των 750 δισ.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Πορεία», Τεύχος 50, που κυκλοφορεί

Καθώς αίρονται και τα τελευταία μέτρα περιορισμού οικονομικών δραστηριοτήτων που επιβλήθηκαν με την επιδημία, όλο και πιο καθαρά προβάλλει σε όλη την κλίμακα το μέγεθος των συνεπειών του νέου κύματος οικονομικής κρίσης που φούντωσε μέσα στην κορονοϊκή επιδημία.

Στις αρχές της περσινής χρονιάς δημοσιεύτηκε η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), η οποία έκρινε συνταγματική τη νομοθετική ρύθμιση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για το άνοιγμα των καταστημάτων 32 Κυριακές τον χρόνο.

Ένα από τα πρώτα εργασιακά μέτρα που θέσπισε η κυβέρνηση με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της 11.3.2020  ήταν «η εξ αποστάσεως εργασία»,  την οποία ο εργοδότης με απόφασή του μπορεί να επιβάλει σε εργαζόμενους.

Η “επιστροφή στην κανονικότητα” που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση για τον ελληνικό λαό και την εργατική τάξη είναι μια φενάκη. Αποτελεί επιστροφή σε μια σκληρή πραγματι­κότητα που προσδιορίζεται από τη νέα οικονομική κρίση, τα παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Η κυβέρνηση, μετά την πολιτική της καραντίνας και των απαγορεύσεων, μπροστά στο φάσμα της οικονομικής καταστροφής, μεταπηδά στην τακτική της ημι(;)ανοσίας της αγέλης για τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης και του “ανοίγματος της οικονομίας”.

Και τώρα, τι; Καθώς οι χώρες μπαίνουν, η μια μετά την άλλη, στην κατάσταση της περιβόητης «νέας κανονικότητας», μετά το πανδημικό κύμα, το κλίμα βαραίνει, το παρόν και το μέλλον των λαών σκοτεινιάζει πιο πολύ.

Η αιθάλη της συντριπτικής προπαγάνδας με την οποία επιχείρησαν να κρύψουν την πραγματικότητα όλο το προηγούμενο διάστημα διαλύεται και, παρά τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς και την «αισιοδοξία», η πραγματική εικόνα γίνεται όλο και πιο καθαρή.

Ο «νέος» κόσμος -αυτός που έπεται της λεγόμενης πανδημικής κρίσης- είναι ήδη παρών. Είναι ο γνωστός παλιός κόσμος σε μια ακόμη πιο βάρβαρη εκδοχή του.