Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για τις εκλογές της 7ης Ιουλίου, και τα επιτελεία των κυρίαρχων κομμάτων δίνουν τα ρέστα τους στον τομέα της επικοινωνίας και της πολιτικής προπαγάνδας.
Οι πολιτικές ακροβασίες και το βόλεμα «των δικών μας ανθρώπων» του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, οι τηλεμαχίες για το θέμα, οι συγγνώμες της Τ.Χριστοδουλοπούλου επανέφεραν στο προσκήνιο το ζήτημα της σχέσης ανάμεσα στην πολιτική και την ηθική.
Λίγo πριν τις εκλογές της 7ης Ιουλίου στον προεκλογικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ έχει μπει η δημαγωγία για τα καυτά προβλήματα των εργαζόμενων και των ανέργων.
Και σε αυτές τις εκλογές, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ (αλλά και τα συμπληρώματά τους, ΚΙΝΑΛ, Βελόπουλος, Βαρουφάκης κ.ά) επιχειρούν με κάθε τρόπο να μας εγκλωβίσουν για μια ακόμη φορά στη λογική του «μικρότερου κακού», να επιλέξουμε δηλαδή «ποιος θα μας σφάξει λιγότερο».
Στις ευρωεκλογές της 26 Μαΐου τα κόμματα της συγκυβέρνησης, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ γνώρισαν τη λαϊκή αποδοκιμασία, όπως όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα την κρίσιμη δεκαετία των μνημονίων.
Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Τέσσερα χρόνια επιβολής μνημονιακής βαρβαρότητας δεν σβήνονται, δεν παραγράφονται με κούφιες δημαγωγίες. Τα πεπραγμένα στέκουν αμείλικτα.
Αλήθεια Μόνιμη: Τα μνημόνια καταπίνουν τις μνημονιόδουλες κυβερνήσεις, αφήνοντας χορτασμένα, πίσω τους, πάνω στη χέρσα γη, χρήσιμα ρετάλια για μελλοντική χρήση.
Κατασχέσεις, απειλές και αφαίμαξη για χρέη σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία στο «βωμό» των πρωτογενών πλεονασμάτων
