Άντε άλλη μια ιστορική μέρα πέρασε. Μπήκε στη σειρά και αυτή, πίσω από τη μακρά ουρά των ξεθωριασμένων, σήμερα πια, ιστορικών ημερών, που αποτέλεσαν την αρχή για τη διακυβέρνηση της χώρας από τους «λαϊκούς» ηγέτες, προς όφελος της άρχουσας τάξης.
Με ξέφρενη σπουδή και υπερβολική αυτοπεποίθηση ανέλαβε την κυβερνητική εξουσία ο σοσιαλδημοκρατικός ΣΥΡΙΖΑ με τη στήριξη του εθνικιστικού ΑΝΕΛ, δίνοντας υποσχέσεις, σπέρνοντας αυταπάτες, καλλιεργώντας προσδοκίες, κάνοντας λόγο για «...εθνική αναγέννηση και αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής».
Η αποτυχία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να μετατρέψουν την ψηφοφορία για την προεδρική εκλογή -με την επίσπευσή της, την άσκηση εκβιασμών και την κλιμάκωση της κινδυνολογίας- σε εργαλείο στήριξης της συγκυβέρνησής τους και να εκλέξουν, τελικά, Πρόεδρο της Δημοκρατίας εκφράζει το αδιέξοδο και τη χρεοκοπία
Τελευταία, η αντιπαράθεση κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ επικεντρώνεται όλο και περισσότερο γύρω από την ενδεχόμενη αδυναμία εκλογής προέδρου της δημοκρατίας από την παρούσα βουλή.
Υπάρχουν ορισμένοι ανυπόμονοι, μικροαστικής υφής, οι οποίοι εκστασιάζονται με το παρόν και το υπάρχον, με τη σιγουριά το «αλήθεια είναι ό,τι ζω και βιώνω».
