Υπάρχουν ορισμένοι ανυπόμονοι, μικροαστικής υφής, οι οποίοι εκστασιάζονται με το παρόν και το υπάρχον, με τη σιγουριά το «αλήθεια είναι ό,τι ζω και βιώνω».
Πρόκειται για μια αμερικανοέμπνευση του «είμαι ό,τι τρώγω, ντύνομαι, διασκεδάζω». Εξηγήσιμο πράγμα διότι οι ΗΠΑ έχουν μόνο 300 χρόνια ύπαρξης, έθνος χωρίς ρίζες και ιστορία, χωρίς συλλογική μνήμη, εγκέφαλο κότας και ως εκ τούτου είναι βιοπρακτικοί και «υλοζωιστές». Αλλά αυτή η κοντή θεωρία πέρασε από τους επικοινωνιακούς λαβύρινθους και στην καθ' ημάς ανατολή, στη χώρα μας.
Από τις πλατείες ως το «25 ψηφίζουμε και 26 φεύγουν» του ΣΥΡΙΖΑ ή το «ανατροπή ...χθες» των ανυπόμονων αριστερούτσικων της ανταρσίας (αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις, που έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι) ένα νήμα διατρέχει το «δεν μπορώ άλλο» κίνημα. Αλλά το αστικό σύστημα έχει 300 χρόνια προγόνους και 200 χρόνια στη χώρα μας. Πράγμα που τρέφει τους συγκαιρικούς διαχειριστές του. Αψευδής μαρτυρία είναι ο πρόσφατος ανασχηματισμός ο οποίος διέψευσε πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ μιας και το σύνθημα «ψηφίζουμε και φεύγουν» συνάντησε την αντοχή του αστικού συστήματος. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιώθηκε σ' ό,τι αφορά τα πρόσωπα της διαχείρισης. Διότι οι παλιοί έφυγαν ή μετακινήθηκαν για να 'ρθουν νεότεροι που είναι εξίσου παλιοί. Τα πρόσωπα δεν παίζουν κανένα ρόλο, σημασία έχει η πολιτική που εφαρμόζουν. Λάθος. Τα πρόσωπα παίζουν έναν ορισμένο ρόλο -πολλές φορές ελάχιστο- αυτή είναι η διαλεκτική της ιστορίας. Η προσωπικότητα, το ξεχωριστό πρόσωπο (άτομο λένε οι φιλελεύθεροι) διαδραματίζει το ρόλο της πινελιάς σ' έναν τεράστιο πίνακα. Έχει το μερτικό της όπως η σταγόνα στο ποτάμι που κατεβαίνει το βουνό.
Είναι φορές που η προσωπικότητα γίνεται συμπυκνωτής και επεξεργαστής των βαθύτερων κοινωνικών διεργασιών όπως ο καλός παίχτης σε μια ομάδα.
Αρκετές φορές λόγω κεκτημένης ταχύτητας και σωστά προσβλέποντας στο ρόλο των μαζών η αριστερά και η διανόησή της πέταξε με τα' απόνερα και το παιδί ισοπεδώνοντας τη διαλεκτική σχέση μαζών και προσωπικότητας. Άλλωστε η ισοπέδωση και επιπεδοποίηση είτε μέσα από το κνούτο είτε μέσα από το life style είναι έργο των φιλελεύθερων και ας καμώνονται για το αντίθετο.
Σ' ό,τι αφορά στον ανασχηματισμό η είσοδος του τρίπτυχου Βούλτεψη – Γιακουμάτος – Ντινόπουλος σηματοδοτεί την καρδιά των πρωινάδικων και των νοικοκυραίων. Δηλαδή της μικροαστικής φιλοσοφίας του καναπέ. Από δω και πέρα ο φιλελεύθερος τιποτισμός, ο τηλεοπτικός εξυπνακισμός και οι θεατρικοί λογοτσαμπουκάδες θα 'χουν τον πρώτο λόγο μιας και μπαίνουμε σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο.
Το τρίο Στούτζες, η κυβερνητική τρόικα της επιθεώρησης θα έπεται. Θα προηγείται το βαρύ πυροβολικό των Βορίδη – Δένδια και Βενιζέλου σε ρόλο κατά φαντασίαν πρωθυπουργού. Πίσω από τις κουρτίνες είναι η Τρόικα. Το πραγματικό ερώτημα είναι στους από κάτω. Στο λαό που στενάζει αλλά δεν πρέπει ν' αναστενάζει. Αλλά να οργανώσει το σφυροκόπημά του όπου πατεί και όπου πηγαίνει τροϊκανό ποδάρι και ντόπιος λακές.
Υπάρχουν αντοχές. Ακόμα κι όταν στη γωνιά παραμονεύουν οι εισπράκτορες του ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν να κάνουν τον πόνο – ψήφο και την πείνα – εξαργύρωση. Σ' αυτό τον κόσμο οφείλουν, 50 χρόνια μετά την Αναγέννηση, να βαδίσουν οι μαχητές του κομμουνιστικού μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος.
