Καθώς διαλύονται οι καπνοί στο Νέο Βουτζά και το Μάτι, οι κάτοικοι της Αττικής αντικρίζουν εικόνες βιβλικής καταστροφής, την ίδια στιγμή που οι πυρκαγιές συνεχίζουν να αποτεφρώνουν δασικές εκτάσεις, καλλιέργειες και κατοικίες. Οι νεκροί έχουν φτάσει τους 88 και συμφώνα με το Υπουργείο Δημοσίας Τάξης αναμένεται να αυξηθούν κι’ άλλο, ο αριθμός των αγνοούμενων δύο μέρες μετά απροσδιόριστος, οι τραυματίες εκατοντάδες με πολλούς να βρίσκονται διασωληνωμένοι και οι άστεγοι χιλιάδες. Περιουσίες που έγιναν σε λίγες ώρες στάχτη, με τις καμένες κατοικίες με τα μέχρι τώρα στοιχεία να ξεπερνούν τις 2000, ενώ δεν έχουν ακόμα δοθεί στοιχεία για τις δασικές και καλλιεργήσιμες εκτάσεις που κατέστρεψε (και καταστρέφει) η φωτιά. Η πρόνοια για τους πληγέντες, έχει αφεθεί για μια ακόμα φορά στο «ελληνικό φιλότιμο» το οποίο όπως συνηθίζεται πλέον σε τέτοιες περιπτώσεις οι «υπεύθυνοι» εξυμνούν! Η κρατική μηχανή για μία ακόμη φορά, παρουσιάζεται όχι απλά ανίκανη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, αλλά ανήμπορη ακόμη και να το αντιληφθεί και να το περιγράψει!
Οι κυβερνώντες όπως συμβαίνει δεκαετίες τώρα σέρνουν το ίδιο γαϊτανάκι. Ήδη από τις πρώτες δηλώσεις φρόντισαν να κάνουν λόγο για «ασύμμετρα φαινόμενα», να περιγράψουν με δέος τη ζέστη και την ξηρασία, να «ανατριχιάσουν» μπροστά στη δαιμονικότητα του «στρατηγού άνεμου». Ο αναπληρωτής υπουργός περιβάλλοντος Φάμελος δεν δίστασε να καταδείξει ως υπεύθυνη της τραγωδίας την κλιματική αλλαγή! Από το ναυάγιο του «Αγία Ζώνη», μέχρι την Μάνδρα και τις πρόσφατες πυρκαγιές, το σενάριο ίδιο και απαράλλακτο. Φταίει η φύση, ή τύχη, ή… η οργή, η μάνητα, (η μήνις)... του θεού. Το χιλιοπαιγμένο παραμύθι τους, έχει πολύ κατανόηση, πένθος, θλίψη, υποσχέσεις και ενότητα… πολύ ενότητα! «Τούτες τις ώρες δεν υπάρχουν διαφορές… αυτές οι ώρες είναι ώρες μάχης, ενότητας, θάρρους και πάνω από όλα αλληλεγγύης. Γιατί μόνο έτσι, μόνο όλοι μαζί μπορούμε να σταθούμε απέναντι στην τραγωδία» δηλώνει συγκλονισμένος ο Τσίπρας, ενώ στο ίδιο μήκος επί της ουσίας κινούνται και τα επιτελεία της ΝΔ (που παρά τις αντικυβερνητικές αιχμές έχουν στο νου τους το 2007) των υπολοίπων αστικών κομμάτων. Αυτή την «ενότητα» κηρύσσουν με μανία και τα δημοσιογραφικά φερέφωνα που συντετριμμένα επαναλαμβάνουν το ευφυολόγημα, ότι «πάνω από τους νεκρούς, δεν είναι η ώρα να μιλάμε για ευθύνες, αλλά ή ώρα του πένθους και της αλληλεγγύης». Από αυτό τον άθλιο χορό των τσαρλατάνων, δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι ξένοι δυνάστες του τόπου, που αφειδώς προσφέρουν συλλυπητήρια και… ανθρωπισμό.
Κόντρα στο ρεύμα, αρνούμενοι την «ομερτά» των αχρείων, να πούμε ξανά ότι ακριβώς αυτή η ώρα, είναι που δεν είναι για ενότητα. Ακριβώς αυτή είναι η ώρα που πρέπει να τους επιστρέψουμε την κάλπικη θλίψη τους, τις υποσχέσεις τους και τα κροκοδείλια δάκρυα τους. Ακριβώς αυτή η ώρα που ο καπνός μυρίζει ανθρώπινη σάρκα, είναι η ώρα για να αποδοθούν ευθύνες μα κυρίως για να βγουν συμπεράσματα για την πολιτική που γεννάει τέτοιες «θεομηνίες». Γιατί όπως αποδεικνύεται στις σημερινές συνθήκες, η χρονική απόσταση και η λήθη, γίνεται όπλο στα χέρια των ισχυρών. Και δεν εννοούμε βέβαια την ενότητα και την αλληλεγγύη του λαού και των λαών του κόσμου μπροστά στον ανθρώπινο πόνο. Αυτή την αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη δεν έχουν δικαίωμα να την βάζουν στο στόμα τους όσοι με τις πολιτικές που εφαρμόζουν, παράγουν αυτά και αναρίθμητα άλλα εγκλήματα. Εννοούμε την έκκληση για ενότητα με τους ντόπιους και ξένους δυνάστες του λαού και του τόπου, που επιχειρούν να τη χτίσουν ακόμη και πάνω στα θύματα της πολιτικής τους.
Για αυτούς τους λόγους είναι αναγκαίες για μια ακόμη φορά κάποιες σημειώσεις –υπενθυμίσεις.
Για τα «ασύμμετρα φαινόμενα»!
Ακόμη και τα βιβλία του δημοτικού και γυμνασίου αυτού του κράτους, αναφέρουν σαφώς ότι «…τα Μεσογειακά Οικοσυστήματα κινδυνεύουν από τις καλοκαιρινές πυρκαγιές…». Από τη στοιχειώδη ακόμη εκπαίδευση περιγράφονται τα «θερμά και ξηρά καλοκαίρια» ως χαρακτηριστικά του κλίματος της χώρας μας, καθώς και οι ετησίες-τα μελτέμια, που είναι χαρακτηριστικοί ισχυροί άνεμοι που πνέουν στην περιοχή του Αιγαίου αυτούς τους μήνες.
Με αυτά τα δεδομένα, που ακριβώς ανακάλυψαν ασύμμετρα καιρικά φαινόμενα και αυτοί οι κυβερνώντες; Ποιο ακριβώς είναι το απρόσμενο στοιχείο που «δικαιολογεί» αυτή τη τραγωδία; Ίσα ίσα, αν υπάρχει κάτι διαφορετικό αυτό το καλοκαίρι, είναι οι πολλές για την εποχή βροχές! Στην Ελλάδα η ζέστη, η ξηρασία και οι ισχυροί άνεμοι είναι ακριβώς αυτά που χαρακτηρίζουν το θέρος μας και είναι αδιανόητο να τα ονομάζει «ασύμμετρα φαινόμενα» ένας… κρατικός μηχανισμός. Το μόνο που οφείλει να κάνει, είναι να προετοιμάζεται με κάθε τρόπο για τις αναπόφευκτες θερινές πυρκαγιές. Οι οποίες είναι τόσο αναπόφευκτες στην Ελλάδα, όσο και οι σεισμοί!
Ακόμη και οι εμπρησμοί που κάθε φορά παρουσιάζονται ως απρόβλεπτη απειλή, είναι στην πραγματικότητα τέκνα της πολιτικής τους. Αυτής της πολιτικής που παραδομένη στους κερδοσκόπους και τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου, νομιμοποιεί την οικοπεδοποίηση και την άναρχη δόμηση και την αλλαγή χρήσης των δασικών εκτάσεων μετά από πυρκαγιές. Όπως εικάζεται από πολλούς ότι θα συμβεί στην περιοχή του Βωξίτη. Οι εμπρησμοί υπάρχουν ως κομμάτι αυτής ακριβώς της πολιτικής που τους αξιοποιεί ως άλλοθι για την παράδοση της γης στα μεγάλα συμφέροντα. Για αυτό και ως ένα φαινόμενο που παρουσιάζεται αδιάκοπα εδώ και δεκαετίες, οφείλει να αντιμετωπίζεται από την πολιτεία ως… αναμενόμενο.
Μια μικρή φωτιά...
Παρά την προσπάθεια και αυτών των κυβερνώντων να παρουσιάσουν τα βασικά χαρακτηριστικά του κλίματος της Ελλάδας ως πρωτόφαντες συνέπειες της… παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής, η αλήθεια είναι μία. Στο παρελθόν έχουν υπάρξει πολύ μεγαλύτερες πυρκαγιές με τις ίδιες, αν όχι πολύ χειρότερες καιρικές συνθήκες και σε πολύ πιο ορεινό και δύσβατο ανάγλυφο. Το μέτωπο (μέγεθος) αυτής της πυρκαγιάς ήταν σύμφωνα με τους ειδικούς 100 φορές μικρότερο από το αντίστοιχο της Ηλείας(2007).
… μεγάλες ελλείψεις…
Παρά το μικρό της μέγεθος και τις προγνώσεις που επεσήμαναν έγκαιρα τον κίνδυνο εκδήλωσης πυρκαγιάς στην περιοχή, η φωτιά που εκδηλώθηκε αρχικά στην περιοχή Νταού Πεντέλης, ξέφυγε αμέσως από τον έλεγχο της πυροσβεστικής, Η πραγματική αιτία μια και μοναδική. Παντελής έλλειψη σχεδιασμού, διαρκείς περικοπές στο προσωπικό και πενιχρά μέσα πυρόσβεσης. Όλα αυτά που στην μνημονιακή γλώσσα ονομάζονται κομψά «μείωση κρατικών δαπανών»
… και ένα γιγάντιο μπάχαλο.
Ακόμη και έτσι όμως, για να αφήσει μια φωτιά πίσω της αριθμούς νεκρών και αστέγων που αντιστοιχούν σε απολογισμό πολεμικών μαχών, δεν αρκεί μόνο η έλλειψη σε πυροσβεστικά μέσα.
Χρειάζεται η εφαρμογή μια πολύχρονης πολιτικής που παραδομένη στους κάθε λογής κερδοσκόπους του κλάδου, δημιούργησε στην ανατολική Αττική πολεοδομικές παγίδες, με στενούς τσιμεντόδρομους, πολλά αδιέξοδα και ένα καλά σφραγισμένο από βίλες και επιχειρηματικές δραστηριότητες παραλιακό μέτωπο. Είναι χαρακτηριστικό ότι κόσμος εγκλωβίστηκε και κάηκε σε απόσταση ακόμη και 15 μέτρων από τη θάλασσα.
Ακόμη πιο πολύ απαιτείται μια πολιτική που αδιαφορεί πλήρως για την πρόληψη τέτοιων καταστάσεων και τις ανθρώπινες ζωές. Γιατί απλά οι ζωές των κατοίκων της ανατολικής Αττικής, όπως και της Μάνδρας, δεν αποτελούν δείκτη για τη φρικώδη «ανάπτυξη» τους. Για την ακρίβεια οι δαπάνες για την πολιτική προστασία είναι αντιστρόφως ανάλογες με τους δείκτες ανάπτυξης και τα πλεονάσματα και αντικειμενικός στόχος αυτής της πολιτικής παραμένει ο εκμηδενισμός τους. Και είναι το λιγότερο προκλητικές όλες αυτές οι δηλώσεις που πληροφορούν από την αρχή του δράματος, για την «ετοιμότητα», την «επαγρύπνηση», την παρουσία του κρατικού μηχανισμού και της κυβέρνησης. «Σε πλήρη εγρήγορση ο κρατικός μηχανισμός…» δήλωνε ο Καμμένος την Τρίτη… την ίδια στιγμή που στο Μάτι και το Κόκκινο Λιμανάκι καίγονταν παγιδευμένοι και παντελώς αβοήθητοι οι κάτοικοι της περιοχής.
Και εδώ ακριβώς υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα. Ότι οι ελλείψεις και η ανημπόρια του κρατικού μηχανισμού έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο από τις ακολουθούμενες πολιτικές, που δεν έγινε κατορθωτό ούτε καν αυτό το μέτρο της προειδοποίησης και της εκκένωσης! Ούτε καν της εκκένωσης ενός οικισμού σαν το Μάτι ή έστω της απομάκρυνσης όσων πολιτών ήταν δυνατό. Ακόμη δηλαδή και αν για τους όποιους λόγους ξέφυγε η φωτιά, πως είναι δυνατόν μια κρατική μηχανή που παρελαύνει από την πρώτη στιγμή στα κανάλια διαφημίζοντας την ετοιμότητα της, να μην μπορεί να κάνει το παραμικρό για την προστασία των πολιτών; Από τη στιγμή που ένας μηχανισμός ολόκληρος με όλα τα μέσα που διαθέτει (όπως ισχυρίζονται) δεν προέβλεψε και δεν έκανε το παραμικρό για την εκκένωση των οικισμών στους οποίους γνώριζε ότι κατευθύνεται η φωτιά, που δεν κατάφερε να δώσει την παραμικρή οδηγία στους κατοίκους για την ασφάλεια τους, τότε το μόνο που μπορεί να διαπιστώνει η κοινή λογική είναι η παντελής, η… πλήρης απουσία του. Η κρατική μηχανή αποδείχθηκε ένα γιγάντιο μπάχαλο που ούτε καν να εκτιμήσει το μέγεθος του προβλήματος δεν ήταν σε θέση. Και που «περήφανα» δηλώνει ότι έγινε ότι ήταν δυνατό! Λέγοντας στην ουσία ότι οι ετήσιες καλοκαιρινές πυρκαγιές στην Ελλάδα είναι λογικό να έχουν θύματα!
Και αυτό ακριβώς βίωσαν οι κάτοικοι αυτών των οικισμών βλέποντας την φωτιά να έρχεται κατά πάνω τους. Ο καθένας αβοήθητος έτρεχε να κάνει ότι καταλάβαινε εκείνη την ώρα, που ειδικά για τις περιπτώσεις πυρκαγιάς είναι βέβαιο, ότι ελλείψει σχεδιασμού, κατευθύνσεων και ενημέρωσης, είναι συνήθως το λάθος. Αυτή η απουσία ακόμη και της στοιχειώδους παρέμβασης της κρατικής μηχανής, δεν αφορά βέβαια πρόσωπα, για να προκύψουν λύσεις με την αλλαγή τους. Αφορά την εφαρμοζόμενη (από όλες τις τελευταίες κυβερνήσεις) πολιτική, θα υπάρχει και θα γιγαντώνεται, όσο αυτή θα συνεχίζεται. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία.
Από το ναυάγιο, μέχρι τις πλημύρες, και τις πυρκαγιές η ίδια ακριβώς αιτία.
Από τον Σεπτέμβρη μέχρι σήμερα οι κάτοικοι της Αττικής μετράνε τρεις τραγωδίες με την τελευταία να είναι μακράν η καταστροφικότερη. Στις 9/9 το ναυάγιο του Αγία Ζώνη που γέμισε πετρέλαιο τις θάλασσες και τις ακτές της Αττικής προκαλώντας τεράστια οικολογική καταστροφή, αποδόθηκε πρόχειρα στις καιρικές συνθήκες (νηνεμία!) και στον μεγάλο όγκο των καυσίμων (!). Οι πλημύρες της Μάνδρας αποδόθηκαν σε «θεομηνία» και οι φωτιές επιχειρείται να χρεωθούν στην κλιματική αλλαγή! Όλα συμβαίνουν στην Αττική δίπλα στα κέντρα επιχειρήσεων της κρατικής μηχανής όπου γενικά οι συνθήκες ευνοούν την έγκαιρη παρέμβαση της. Είναι καθαρό ότι η αυξημένη συχνότητα και η τραγική εξέλιξη και των τριών γεγονότων δεν μπορεί να αποδοθεί σε τυχαίους παράγοντες.
Η αιτία είναι μία και είναι η ίδια. Τόσο καθαρή που ακόμη και ο συντάκτης της Frankfurter Allgemeine Zeitung την περιγράφει σε άρθρο με τίτλο «Είναι οι δανειστές συνυπεύθυνοι;». Στο άρθρο, που το διαπνέει η ελευθερία της χωρικής και πολιτικής απόστασης και όχι βέβαια των γερμανικών ΜΜΕ, τίθεται το ερώτημα «…εάν οι πιστωτές της Ελλάδας και το πρόγραμμα λιτότητας φέρουν την κύρια ευθύνη για την καταστροφή, τις ανεπαρκείς δυνατότητες διάσωσης και την ανεπαρκή πρόληψη;» Στην ίδια κατεύθυνση η διαπιστώνει η ιταλική Corriere della Sera. ότι «οι περικοπές στον τομέα πολιτικής προστασίας ήταν μέρος του προγράμματος… Στην Ελλάδα υπάρχουν όλο και λιγότεροι πυροσβέστες και όλο και λιγότεροι από αυτούς μπορούν να επιχειρήσουν». Αυτά που αντιλαμβάνεται ο καθένας, είναι αυτά που το πολιτικό σύστημα και τα δημοσιογραφικά φερέφωνα προσπαθούν να χρεώσουν στις κλιματικές αλλαγές! Για να μην ραγίσει η εικόνα της πολιτικής που εφαρμόζουν και που είναι η μόνη υπεύθυνη για τις τραγωδίες.
Η οργή να μετουσιωθεί σε συμπεράσματα και δράση.
Έχει σημασία η οργή που πλημμυρίζει σήμερα τους πυρόπληκτους να μετουσιωθεί σε συμπεράσματα και μνήμη. Τα περιστατικά πληθαίνουν. Οι καταστροφές επαναλαμβάνονται με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα. Τα αιματοβαμμένα πλεονάσματα και η απάνθρωπη «ανάπτυξη» τους αποκτούν υλική υπόσταση… γίνονται εικόνες.
Σε μια εποχή όπου η κυρίαρχη προπαγάνδα έχει αναστρέψει το νόημα των λέξεων, ήρθε η ώρα της αναμέτρησης με τις αιματοβαμμένες αρχές της. Η μείωση των κρατικών δαπανών, όπως ονομάζουν τη διάλυση των υποδομών πολιτικής προστασίας, της υγείας, της πρόνοιας, δεν αποτελεί τελικά το ευτυχές γεγονός που περιχαρείς ανακοινώνουν τα φερέφωνα τύπου Πορτοσάλτε. Η διάλυση υπηρεσιών και οι μειώσεις προσωπικού, οι περικοπές σε μέσα και υποδομές για τον ελληνικό λαό δεν μπορεί παρά να έχουν εγκληματικές συνέπειες. Αυτό βιώνει επώδυνα ο λαός της Αττικής σήμερα και αυτό μόνο μπορεί να υποσχεθεί η εφαρμογή αυτής της πολιτικής στο μέλλον.
Αυτές οι «μειώσεις δαπανών» που πέτυχε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζοντας για την εκπλήρωση των στόχων και που την ακόμη μεγαλύτερη μείωση τους έχει να υποσχεθεί ο νέος Μητσοτάκης (ως γνήσιο τέκνο του Θατσερισμού) δολοφονούν και θα δολοφονούν ξανά και ξανά τον ελληνικό λαό. Και από αυτές τις περικοπές δεν έχει να κερδίσει βέβαια κανείς (είτε του δημόσιου είτε του ιδιωτικού τομέα) παρά μόνο στόχο έχουν να εξασφαλίζουν την ακόρεστη δίψα των ξένων και ντόπιων δυναστών για περισσότερα κέρδη.
Όσο η «ανάπτυξη» έρχεται τόσο θα πολλαπλασιάζονται κάθε λογής εγκλήματα σε βάρος του λαού, Γιατί αυτό ακριβώς είναι το περιεχόμενο μιας ανάπτυξης, που πατάει στις περικοπές, στη διάλυση της πολιτικής προστασίας-υγείας-παιδείας-πρόνοιας και στις ιδιωτικοποιήσεις, στο ξεπούλημα και στην παράδοση της χώρας στα ξένα συμφέροντα. Η μόνη στάση και δράση που μπορεί να εγγυηθεί στον ελληνικό λαό την απαλλαγή του από τέτοιες καταστροφές είναι ο αγώνας για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Όχι στον άθλιο υποκριτικό οίκτο και τις υποσχέσεις τους.
Με ιδιαίτερη ευκολία σε τέτοιες στιγμές, οι κλόουν της ενημέρωσης παίρνουν το ύφος των περίλυπων συντετριμμένων συμπασχόντων. Είναι οι ίδιοι που με ύφος επιτυχίας παρουσιάζουν και διαφημίζουν κάθε φορά τις «μείωση του κόστους» των κρατικών δαπανών, είναι οι ίδιοι που αστράφτουν όταν υλοποιούνται οι στόχοι.
Το ίδιο και οι κυβερνώντες που κάνουν μικρά διαλλείματα από τους αλλεπάλληλους πανηγυρισμούς για τα κατορθώματα τους, για να παρευρεθούν στους τόπους της καταστροφής και να δηλώσουν συμπαραστάτες στις οικογένειες των θυμάτων.
Από κοντά και οι «εταίροι» της ΕΕ και των ΗΠΑ που παράλληλα με τους εκβιασμούς για την απαρέγκλιτη εφαρμογή της δολοφονικής πολιτικής στέλνουν συλλυπητήρια τηλεγραφήματα.
Αυτός ο οίκτος όμως, γίνεται όλο και πιο αποκρουστικός. Τα υποκριτικά δάκρυα αυτών που επιβάλλουν, εφαρμόζουν, διαφημίζουν και πανηγυρίζουν για αυτή τη πολιτική δεν μπορεί παρά να προκαλούν τα θύματα της. Το ίδιο και οι υποσχέσεις και τα μέτρα αλληλεγγύης που παίρνουν και που όλοι πια γνωρίζουν, ότι φτάνουν μέχρι να απομακρυνθούν οι λάσπες και να διαλυθούν οι καπνοί. Το ίδιο ηχούν και οι κυβερνητικές δεσμεύσεις για απόδοση ευθυνών. Όπως δεν έγινε τίποτα με το Αγία Ζώνη και την Μάνδρα (και με τα άλλα αναρίθμητα εγκλήματα του παρελθόντος) έτσι δε θα συμβεί τίποτα και τώρα. Γιατί πολύ απλά υπεύθυνη για όλα αυτά είναι η πολιτική που εφαρμόζουν και όχι κάποιο πρόσωπο ή χειρισμός που μπορεί απλά να χρησιμοποιηθεί ως αποδιοπομπαίος τράγος.
Ο ελληνικός λαός με ειλικρινή σεβασμό και πένθος για τα θύματα, να αρνηθεί την υποκρισία αυτού του μαύρου μετώπου.
Να οργανώσει την αλληλεγγύη του, την μόνη πραγματική και ειλικρινή έκφραση αλληλεγγύης και να δυναμώσει τον αγώνα του για την ανατροπή αυτών των πολιτικών που προετοιμάζουν νέες τραγωδίες.
Να αναλογιστεί καλά ποιους έχει απέναντι του. Έχει αυτό το κράτος που μπορεί να κινητοποιεί 9-11000 αστυνομικούς για μια πορεία εργαζομένων που αμφισβητεί την κυβερνητική πολιτική και μόλις 500 πυροσβέστες για μια φωτιά που δεν είναι άλλο από το αποτέλεσμα της.
Και κυρίως να κερδίσει τη μάχη της μνήμης. Να θυμάται καλά ότι την επόμενη φορά που κάποιοι θα πανηγυρίζουν για τις νέες περικοπές και την εκπλήρωση «στόχων»… στην πραγματικότητα πανηγυρίζουν για τα μελλοντικά… θύματα τους. Και να απαντήσει πειστικά. Ή θα πανηγυρίζεις με τις περικοπές προσωπικού και μέσων πυρόσβεσης… ή θα εμφανίζεσαι συγκλονισμένος για τα θύματα και τις καταστροφές. Και τα δυο δεν γίνεται…
