Το Φράγμα, το Ποτάμι και ο Αρχηγός

Αν υπάρξει ένα βραβείο πολιτικής αντιδημοκρατίας, θολούρας, καιροσκοπισμού και ανείπωτου βοναπαρτισμού τότε -αναμφίβολα- πρέ­πει να δοθεί στον κ. Σταύρο Θεοδωράκη και το νεοσύστατο Ποτάμι του.
Αν δίπλα στα παραπάνω εφευρεθεί και βραβείο σκανδαλώδους μεταχείρισης, άνισης προβολής και ετσιθελικής δημοφιλίας τότε πρέπει να δοθεί στα ΜΜΕ για το ποτάμι τους και κυρίως στο μέσο του μεγαλοεργολάβου Μπόμπολα και το Mega.
Η δημιουργία ενός κόμματος δεν είναι εύκολο πράγμα. Χρειάζεται σχέδιο, πρό­γραμμα, θέσεις, κόσμο, απαντήσεις στη συγκυρία κλπ. Τι από τα παραπάνω διαθέτει ο νέος αρχηγός και το κόμμα του; Απολύτως τίποτα. Η δημιουργία ενός κόμματος του τηλεοπτικού σωλήνα ήρθε εν μέσω της κρίσης, της αποδόμησης της σοσιαλδημοκρατίας (ΠΑ­ΣΟΚ), του επιθανάτιου ρόγχου της ΔΗΜΑΡ και του ανάμικτου εγχειρήματος των 58 για να διασώσουν το παλιό δ­ικομματικό σύστημα. 'Έτσι εμφανίστη­κε το ποτάμι, δηλαδή το φράγμα ώστε ο κόσμος των πλατειών να μείνει με χαμηλό πολιτικό προφίλ, να θαυμάζει τον αυτοανακηρυγμένο ηγέτη και η κοινωνική αγανάκτηση να ξεβράζεται ήρεμα-ήρεμα στο πέλαγος του αστικού κόσμου.
Το φράγμα του ηγέτη Θεοδωράκη είναι ένα ασπόνδυλο μόρφωμα, φιλοευρωπαϊκό, αντιμνημονιακό στα λόγια, κοινωνικά αναίσθητο, φιλοκαπιταλιστικό, αντιδημοκρατικό κα­τασκεύασμα των ΜΜΕ (σαν προϊόν), δίχτυ ασφαλείας για το αστικό σύστημα. Το μικροαστικό όνειρο του κ. Σταύρου Θεο­δωράκη που εμφανίζεται ως Έλληνας Πέπε Γκρίλο είναι να φτιάξει ένα λαμπερό σωσίβιο για τον λεγόμενο "κεντρώο χώρο" που θρυμματίζεται ταχύτατα.
Το φράγμα είναι ένα επικίνδυνο κόμμα!

Η δημοκρατία

Όλα τα κλασικά αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα έχουν θέσεις και όργανα που προκύπτουν από συνέδρια. Αυτό ή­ταν συνεισφορά του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος που επέβαλε τη συλλογικότητα πάνω στην ατομικότητα, μίκρυνε το ρόλο του ηγέτη σ' όφελος των μαζών και καθιέρωσε τη δη­μοκρατία σε βάρος των κάθε λογής αρ­χηγών και αρχηγίσκων.
Ωστόσο το φράγμα-ποτάμι πηγαίνει πίσω από το αριστερό κίνημα και τον αστικό δημοκρατισμό. Οι ανακοινώσεις για τις θέσεις ανήκουν στον -ελέω θεού- ηγέτη, τα πρόσωπα του ευρωψηφοδελτίου δημοσιοποιούνται από τον αρ­χηγό Σταύρο, η επικοινωνία ανήκει στον αυτοδιορισμένο Μεσσία. Στην πραγ­ματικότητα έχουμε οπισθοδρόμηση σ' ένα μεσαιωνικού τύπου "κόμμα", το οποίο δεν έχει καμία σχέση ούτε με την αστική δημοκρατία.
Το ποτάμι είναι σ' ευθεία συνάρτηση σ' ό,τι αφορά στη δομή και λειτουργία του με τις "πλατείες", αλλά και τα φασιστικά κόμματα που λατρεύουν τον ηγέτη ο οποίος έχει υπερφυσικές ιδιότητες.
Είναι απολύτως παράδοξο ότι το νεόκοπο μικροαστικό, βοναπαρτίστικο κόμμα πλασάρεται ως αμεσοδημοκρατικό. Ο αρχηγός του δήλωσε ότι είναι ενάντια στον παλιό πολιτικό κόσμο μόνο που ο ίδιος βασίζεται σ' έναν ακόμα παλιότερο σχεδόν φεουδαρχικό. Ο Στ. Θεοδωράκης φρόντισε να πλασαριστεί σαν τον επιτυχημένο δημοσιογράφο, το φτωχό παιδί με το σακίδιο στον ώμο και το άνετο ύφος, που στηρίζεται σ' εθελοντές και όχι σε τεχνοκράτες, που έκανε το γύρο της Κρήτης με 5000 ευρώ (του περίσσεψαν 200). Κάτι σαν τον ... Βασίλη Καΐλα με πιο πολιτικό στυλ. Μάλιστα οι σύμβουλοι (image makers) του κ. Θεοδωράκη φρόντισαν να λανσάρουν το νεότευκτο κόμμα με τ' όνομα του Σταύρου για νάχει αμεσότητα, να εξάρουν τον εθελοντισμό που παραπέμπει στ' αμερικάνικα ήθη και έθιμα και τον στραμπουληγμένο λόγο, επίτηδες λόγω του αρ­χηγού που λέει τα μισά επειδή σκέφ­τεται , μη φωναχτά, τα υπόλοιπα.
Από πού αντλεί το κύρος του ο αρχηγός; Ποιος τον έχρισε τέτοιον; Ποιες είναι οι θέσεις του; Κανείς δεν ξέρει. Διότι η αντιδημοκρατία θέλει τον κόσμο να γίνεται όχλος και αγέλη.

Η πολιτική

Τι ακριβώς λέει το νέο μικροαστικό κόμμα στα πολιτικά ζητήματα;
Όπως διατείνεται ο αυτοχρισμένος αρχηγός του "κλέβει ιδέες από δεξιά και από αριστερά", είναι μια απολίτικη ΔΗΜΑΡ. Είναι με την Ευρώπη αλλά και λίγο ενάντια στο μνημόνιο, με τον κα­πιταλισμό αλλά και με ευαισθησίες, με την ιδιωτική πρωτοβουλία και ολίγον δημόσιο τομέα, λίγο απ' όλα, για να μη δυσαρεστείται κανένας. Άλλωστε ο αρχηγός δήλωσε πως μπορεί να συνεργαστεί εξίσου με τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ "χωρίς κόμπλεξ". Στο κεφάλαιο οικονομία η φιλοσοφία του "φράγματος" στηρίζεται στο τρίπτυχο Χώμα, Ήλιος, Θά­λασσα! Πρόκειται για ένα ρομαντικό κα­πιταλισμό του 17ου αιώνα, κόντρα στη βιομηχανική παραγωγή, ενάντια στον ενιαίο σχεδιασμό, ένα κολάζ αναρχοαστικών αντιλήψεων που κολακεύουν τον ξεχωριστό μικροπαραγωγό και σημαδεύουν τη χώρα μας με το στίγμα της εξάρτησης. Να τι γράφει ο αρχηγός για τα αγροτικά προϊόντα:
"Είναι ανάγκη να δημιουργήσουμε Προϊόντα Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) και Προϊόντα Γεωγραφικής Ένδειξης (ΠΓΕ) σε όλες τις περιοχές της χώρας. Παράλληλα όμως πρέπει να ενισχύσουμε τα Εγγυημένα Παραδοσιακά Ιδιότυπα Προϊόντα (ΕΠΙΠ) που προβλέπονται από την ΕΕ στα οποία κατοχυρώνουμε τη συνταγή. Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει με το παστέλι, το Χαλβά Φαρσάλων, την μπουγάτσα και πολλά άλλα".
Η χώρα μας στο κέντρο της οικονομικής δίνης, εξαρτημένη ολόπλευρα από τον ιμπεριαλισμό, με κατεστραμμένες όλες τις παρα­γωγικές δομές κι ο αρχηγός του φράγματος να προτείνει "επιθετική οικονομική γραμμή" με παστέλι, χαλβά και μπουγάτσες!
Αν δεν ήταν πολιτικά επικίνδυνο θα ήταν απόλυτα διασκεδαστικό νούμερο επιθεώρησης.
Συμφωνώντας επίσης απόλυτα με την ΕΕ και τις δομές του υπαιθροκτόνου Καλλικράτη γράφουν:
"Την εξαετία 2014-2020 θα πρέπει να αξιοποιήσουμε τους πόρους του νέου ΕΣΠΑ όχι μόνο προσθέτοντας ευκαιριακά νέες θέσεις εργασίας αλλά δημιουργώντας προστιθέμενη αξία σε ό,τι παράγει η χώρα. Σημαντικό ρόλο θα διαδραματίσουν οι περιφέρειες της χώρας καθώς θα διαχειρίζονται τα περισσότερα κονδύλια.....
Παράλληλα θα πρέπει να δημιουργήσουμε διαφάνεια και δημοκρατικό έλεγχο έτσι ώστε να εμπλακούν οι υγιείς δυνάμεις κάθε τόπου και όχι παρασιτικοί μηχανισμοί."
Οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), δηλαδή το αστικό κόλπο για να σπάσουν τη ραχοκοκαλιά του δημοσίου (κράτους) για να τρέξει πιο λεύτερα ο νεοφιλελευθερισμός είναι "ευαγγέλιο" για τον Θεοδωράκη και το κόμμα του. Να τι γράφουν για το θέμα:
"Δημόσιες επενδύσεις με τη σύμπραξη και συμμετοχή ιδιωτικών κεφαλαίων και mana­gement σε δίκτυα, μεταφορές, έρευνα και τεχνολογία"
Ο κ. Στ. Θεοδωράκης και το φράγμα του ορκίζονται με όλους τους τρόπους στην ιδιωτική πρωτοβουλία (διάβαζε καπιταλισμός), σέρνονται μπροστά στην ΕΕ, ξεπερνούν "ανέμελα" την ολόπλευρη εξάρτηση της χώρας μας και φυσικά σβήνουν από το λεξιλόγιό τους τη λέξη ΝΑΤΟ και βάσεις.
Το φράγμα-ποτάμι κρατάει όλο το αστικό οπλοστάσιο, τάζει στον κόσμο ένα ψίχουλο ευαισθησίας και παίρνει από τη σαβούρα της πολιτικής σαβούρας την ελαφρά εκδοχή της καταδίκης του παλιού αστικού κόσμου. Το ποτάμι του κ. Στ. Θεοδωράκη είναι θολό, κα­τε­βασμένο και αστικό. Η μελλοντική χρησιμοποίησή του είναι σίγουρη από το αστικό σύστημα. Είναι σίγουρη αν πάει καλά στις εκλογές.
Όσο νωρίτερα διαλυθούν οι αυταπάτες για το φράγμα τόσο καλύτερα για το λαό μας.