Στις εκλογές της 25ης Γενάρη του 2015 η κυβέρνηση Σαμαρά κατέρρευσε κάτω από το βάρος της σκληρής και παρατεταμένης αντιλαϊκής πολιτικής των απανωτών μνημονίων, που καταδίκασαν τις πλατιές λαϊκές μάζες και τα εργαζόμενα στρώματα σε φτώχεια διαρκείας, ανελέητη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων ενώ ταυτόχρονα συνέτριψαν και κατεδάφισαν εργατολαϊκές κατακτήσεις και δικαιώματα πολλών δεκαετιών αγώνων και θυσιών.
Αρκετές δυνάμεις αποδεσμεύτηκαν τότε από τη ΝΔ για να εγκλωβιστούν όμως με οδυνηρό τρόπο στη νέα μεγάλη αυταπάτη της λεγόμενης «αριστερής» διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Για σχεδόν ολόκληρο το διάστημα της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ κλυδωνίζεται σοβαρά από τις εσωτερικές τριβές και αντιπαραθέσεις που εκφράζονται και με δημόσιο τρόπο από κεντρικά στελέχη της τα οποία φτάνουν στο σημείο να καλούν τον Σαμαρά σε παραίτηση και έκτακτο συνέδριο.
Το νέο χυδαίο κύμα τρομοκρατίας περί χρεοκοπίας και καταστροφής του λαού, τα σενάρια του Grexit, το κλείσιμο των τραπεζών που ενορχηστρώνουν και εξαπολύουν οι ντόπιοι αντιδραστικοί κύκλοι και οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές για να ματαιώσουν το ενδεχόμενο ενός «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα του περασμένου Ιούλη, δεν βρίσκει την αναμενόμενη απήχηση. Η ΝΔ διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη νέα προσπάθεια χειραγώγησης και καθυπόταξης του λαού, επιχειρώντας να αξιοποιήσει την προπαγάνδα υπέρ του «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα και για να επανασυσπειρώσει και να ενισχύσει τις δικές της δυνάμεις. Το συντριπτικό «ΟΧΙ» μαζί με τη σημαντική αποχή και τα άκυρα – λευκά του λαού μας φέρνει ένα ακόμα πλήγμα στη ΝΔ. Ο ίδιος ο Σαμαράς αναλαμβάνει την ευθύνη της αποτυχίας και παραιτείται από την ηγεσία του κόμματος, παραδίδοντας του κόμματος στο πάλαι ποτέ πρωτοπαλίκαρο της ΟΝΝΕΔ, Β. Μεϊμαράκη.
Η πολιτική όμως που εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ τους επτά μήνες που βρέθηκε στην κυβερνητική εξουσία, και ιδιαίτερα η υπερψήφιση του τρίτου βάρβαρου μνημονίου πριν από ένα μήνα αποτέλεσε το βασικό μοχλό για την αναστήλωση της ΝΔ και την ανάδειξή της μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα στον ένα από τους δύο διεκδικητές της κυβερνητικής εξουσίας με ενισχυμένους όρους. Η εικόνα που ήθελε τον ΣΥΡΙΖΑ ηγεμονεύουσα δύναμη να κάνει «εκλογικό περίπατο» και τη ΝΔ σε ελεύθερη πτώση, αποτελεί πλέον παρελθόν. Μόλις λίγες ημέρες πριν από τις επικείμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ φαίνεται να βρίσκονται απόσταση αναπνοής.
Η ταπεινωτική συνθηκολόγηση και η υποταγή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους ιμπεριαλιστές δανειστές και η ψήφιση και εφαρμογή του τρίτου κατά σειρά αντιλαϊκού μνημονίου στις πλάτες του χειμαζόμενου λαού, δημιούργησε ένα νέο τοπίο στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό. Η πολιτική της λεγόμενης «εθνικής ενότητας και ομοψυχίας» έφερε στην ίδια όχθη του ποταμού τον ΣΥΡΙΖΑ με τις πλέον μνημονιόδουλες δυνάμεις των ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι συγκροτώντας το νέο μνημονιακό μπλοκ. Όλοι οι μύθοι περί δήθεν «αριστερής» και «φιλολαϊκής» διακυβέρνησης μέσα στο πλαίσιο της αντιδραστικής ΕΕ καθώς επίσης και όλη η δημαγωγία της λεγόμενης «έντιμης διαπραγμάτευσης» που μεγαλόστομα διακήρυττε ο ΣΥΡΙΖΑ, κατέρρευσαν σπέρνοντας την απογοήτευση στα πλατιά λαϊκά στρώματα.
Μέσα σε αυτό το πολιτικό σκηνικό η ΝΔ βρήκε την ευκαιρία και το πολιτικό πεδίο για να εμφανιστεί τώρα ως η υπεύθυνη δύναμη που μπορεί να εγγυηθεί την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Εκμεταλλευόμενη την πολιτική της «εθνικής ενότητας» που ο ΣΥΡΙΖΑ χάραξε αμέσως μετά το δημοψήφισμα, παρουσιάζεται τώρα σαν η δύναμη εκείνη που μπορεί να εγγυηθεί τη λεγόμενη κυβερνητική σταθερότητα, προδιαγράφοντας μια νέου τύπου «οικουμενική» κυβέρνηση η οποία θα έχει σαν κοινό πυρήνα της πολιτικής της την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου πάνω στις πλάτες του λαού μας.
Ήταν η αδιέξοδη και κάλπικη πολιτική της υποτιθέμενης «διαπραγμάτευσης» του ΣΥΡΙΖΑ που έστρωσε το έδαφος στη ΝΔ ως αντιπολίτευση και της έδωσε βήμα για να τον «συμμορφώσει» και να τον «προσαρμόσει» στα κελεύσματα και τις απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών δανειστών. Αρκεί μόνο να θυμηθούμε πόσες φορές στο διάστημα των επτά μηνών η ΝΔ καλούσε το ΣΥΡΙΖΑ να υπογράψει συμφωνία με τους ιμπεριαλιστές δανειστές - δυνάστες, πράγμα το οποίο τελικά και έγινε και το οποίο χειροκρότησαν από κοινού όλες οι ντόπιες μνημονιακές – αντιδραστικές δυνάμεις.
Όταν το Φλεβάρη του 2015 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υπέγραφε την επαίσχυντη συμφωνία Βαρουφάκη για την παράταση του δεύτερου μνημονίου, στην πραγματικότητα δικαίωνε πλήρως την πολιτική της ΝΔ ως κυβέρνηση. Ήταν ακριβώς η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που έδινε το βήμα στη ΝΔ να προπαγανδίζει πως η πολιτική των μνημονίων, της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης είναι «μονόδρομος». Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της αντιπαράθεσης ανάμεσα στο περίφημο «μέιλ Χαρδούβελη» και τη συμφωνία Βαρουφάκη της λεγόμενης «δημιουργικής ασάφειας» τα οποία σε τίποτα δεν διέφεραν επί της ουσίας μεταξύ τους. Σε κάθε σταθμό της περίφημης «έντιμης διαπραγμάτευσης» του ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ μαζί με όλες τις μνημονιακές δυνάμεις του τόπου καλούσαν την κυβέρνηση σε άμεση υπογραφή συμφωνίας, δηλαδή στην υποταγή στους ευρωπαίους και αμερικάνους ιμπεριαλιστές και στη διαιώνιση των όρων εξάρτησης και εξαθλίωσης του λαού και του τόπου.
Όλη η αντιπαράθεση μέσα στην προεκλογική περίοδο, ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ, γίνονταν μόνο για το θεαθήναι και για επικοινωνιακούς λόγους. Η ουσία της προεκλογικής «κοκορομαχίας» αφορά μόνο στο ποιος από τους δύο θα αποτελέσει τον καλύτερο εφαρμοστή του νέου μνημονίου έχοντας το λαό σαν παρατηρητή στο περιθώριο. Γι' αυτό και δεν αποκλείεται καθόλου οι δύο αυτές δυνάμεις να βρεθούν την επομένη των εκλογών κάτω από την ίδια κυβερνητική σκέπη.
Για να εφαρμόσουν από κοινού ή μαζί και με άλλους «πρόθυμους» συμμάχους το νέο σκληρότερο μνημόνιο που θα καταδικάσει το λαό σε ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια και φοροληστεία, ανεργία και εξαθλίωση, θα ξεπουλήσει το δημόσιο πλούτο στο όνομα του χρέους και θα βαθύνει ακόμα περισσότερο τα δεσμά της εξάρτησης.
