5 Μαΐου 2010, μία μέρα πριν την ψήφιση του πρώτου μνημονίου, οι δρόμοι της Αθήνας τραντάζονται από τον κοινό βηματισμό δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων σε μία από της πιο μαζικές απεργιακές διαδηλώσεις των τελευταίων δεκαετιών.
Μετά από δέκα χρόνια, η ΝΔ επανέρχεται αυτοδύναμη στην κυβερνητική –και όχι μόνο h εξουσία με την αμέριστη στήριξη των ξένων ιμπεριαλιστικών κέντρων ΕΕ και ΗΠΑ, αφού προηγουμένως είχε συγκυβερνήσει τη χώρα με το ΠΑΣΟΚ, τη σκληρή μνημονιακή περίοδο 2012-14.
Τελικά, η κυβέρνηση Α. Τσίπρα συνέταξε τον κρατικό προϋπολογισμό του 2019 σε δυο εκδοχές. Η περικοπή (με την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς) ή η μη περικοπή των συντάξεων αποτελεί το επίμαχο ζήτημα που διαφοροποιεί τα εναλλακτικά σενάρια.
Ακούγεται συχνά πυκνά, αλλά είναι αναγκαίο να ειπωθεί ξανά. Τα δικαιώματα των εργαζομένων καταστρατηγούνται και οι κατακτήσεις δεκαετιών καταληστεύονται από την εργοδοσία.
“Η προσφυγή στο ΔΝΤ έγινε στις 23/4/2010... και έτσι μπήκαμε στο μνημόνιο. Το συμβάν πραγματοποιήθηκε με τον διελαύνοντα Ουρανό στις 28ο 36’ των Ιχθύων «χτυπώντας» το σημείο της πρόγενέθλιας έκλειψης που είναι στις 28ο 29’ των Διδύμων. Ο Ουρανός είναι κυβερνήτης του 8ου οίκου (δάνεια)...
Διανύουμε την τελική φάση των εκλογών που αποφάσισε ο Α. Τσίπρας μετά την κατάρρευση της κυβερνητικής πλειοψηφίας των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Άρον-άρον εκλογές αποφάσισε ο πρωθυπουργός, με τη σύμφωνη γνώμη -πιθανότατα και ενθάρρυνση- κυρίαρχων κύκλων του ιμπεριαλισμού και της ελληνικής ολιγαρχίας, μπροστά στην κατάρρευση της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Η σκοπιμότητα σαφής.
Η υπογραφή του Αλ.Τσίπρα στη συμφωνία για ένα τρίτο μνημόνιο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων αποτέλεσε τη σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ταπεινωτική συνθηκολόγηση και υποταγή της κυβέρνησης Τσίπρα στις απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών και η επιβολή του νέου αντιλαϊκού μνημονίου με την κατεπείγουσα ψήφιση στη Βουλή των προαπαιτούμενων και των εφαρμοστικών νόμων, από κοινού με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, ήταν μια
Τέσσερις μήνες τώρα από «Γιούρογκρουπ» σε «Γιούρογκρουπ» και από «Σύνοδο Κορυφής» σε «Σύνοδο Κορυφής», η κυβέρνηση, μέσα από μια διελκυνστίδα υποτιθέμενης διαπραγμάτευσης, με αλλεπάλληλες και συνεχείς υποχωρήσεις, κάτω από το ανελέητο και ασφυκτικό σφυροκόπημα εκπροσώπων των «θεσμών» και άλλων πα
